با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی

مسیله ای که عنوان کردید ریشه در کمال گرایی شما دارد.

گرایش به کمال و کمال گرایی در انسان ها وجود دارد و در حکم خصیصه ای مثبت تلقی می شود. زیرا انرژی ای را پدید می آورد که منجر به پیشرفت و موفقیت فرد می گردد. اما روند دستیابی به کمال در همه ی انسانها به طور مثبت پیش نمی رود. می توان گفت کمال گرایی تا زمانی به نفع فرداست که در ارتباط با خودش و به منظور به فعالیت در آوردن همه ظرفیتها و استعداد هایش صورت گیرد. هنگامی که گرایش به کمال، با رقابت و پیشی گرفتن از دیگران و صرفاً به منظور کسب تأیید و رضایت خاطر آنان صورت گیرد جنبه منفی پیدا می کند. می توان گفت  کمال گرایی به معنای بی نقص گرایی است و مسئله این نیست که فرد می خواهد به کمال برسد بلکه می خواهد بی نقص باشد و همین امر زمینه را برای آسیب پذیر شدن وی فراهم می کند. زیرا زمانی که فرد خواهان بی نقصی است، هرگونه کاستی و ضعف در انجام کارها را رد می کند و همین امر باعث آشفته شدن و درهم ریختن شرایط روانی وی می شود.

فردی که دچار کمال گرایی است برای شروع هر فعالیتی (شغل، ازدواج، روابط اجتماعی و... )، ملاک های سختی را برای خود در نظر می گیرد و تصور می کند همان گونه که فکر می کند باید بهترین و نمونه باشد، انتخاب هایش نیز باید کامل و برترین باشد و همین موضوع منجر به رقابت و البته حسادت به دیگران در امور مختلف می گردد.

مسئله ای که عنوان کردید مشکلی همه گیر در جامعه ماست. ما کمال گرایی را در خانواده و مدرسه و در اثر رقابت با دیگر دانش آموزان ناخواسته می آموزیم و کم کم با بالاتر رفتن سن این خصلت را با خود رشد می دهیم و به طرق مختلف نمایش می دهیم.

متاسفانه کمال گرایی منفی و تکمیل بودن همه چیز و ایده آل گرایی ما، مسدود کننده لذت از لحظات زندگی است. در درجه اول این مسئله باید در شما برطرف شود در آن صورت است که ناخودآگاه می توانید خوشی در لحظات زندگی را تجربه کنید. کمال گرایی باعث می شود هرگاه که شما به آنچه در ذهنتان است می رسید باز هم احساس رضایت نکنید زیرا تصور می کنید توان انجام بهتر از این را داشتید . کسی منکر توانایی های شما نخواهد شد ولی در آن صورت است که فرصتی برای استراحت به خود نخواهید داد. همه چیز همیشه آنگونه که ما می خواهیم پیش نخواهد رفت ممکن است گاهی شکست بخوریم.

قابل ذکر است که کمال‌ گرایی:

لذت را از شما می‌گیرد.

اعتمادبه‌نفس‌تان را می‌گیرد.

توانایی شما برای انجام کارها را می‌گیرد.

اشتیاق شما را می‌گیرد.

توانایی رشد شما را می‌گیرد.

در وهله اول ببینید این کمال گرایی از کجا آمده؟ آیا والدین و بزرگسالان و معلمانی داشتید که شما را تشویق به بهترین بودن می کردند؟  یا اینکه همیشه انتقادهایی می شنیدید که تصور می کردید کامل نیستید؟ آگاهی از اینکه کمال گرایی شما از تربیت دوران کودکی تان ناشی می شود می تواند کمک کند راهی برای این مقاومتتان پیدا کنید. بنابراین یافتن ریشه کمال گرایی تا حدود زیادی می تواند کمک کننده باشد.

افراد کمال گرا انتظار دارند همه کارهایی که انجام می دهند عاری از اشتباه باشد. به خودتان اجازه اشتباه بدهید و این طور فکر نکنید که دیگران منتظر نشسته اند تا شما اشتباه کنید و همان را چماق کنند و در سرتان بزنند.

شکست را پله کنید برای بالا رفتن، تجربه کردن، دیدن آنچه تا به امروز ندیدید.

شما باید اهداف و آرمان هایی متناسب با توانایی ها و استعدادهایتان تعیین کنید زیرا در غیر این صورت برای رسیدن به هدفی که بیش از توان شماست تلاش و زمان و انرژی بسیار زیادی را خرج خواهید کرد که منجر به استرس و اضطراب خواهد شد و در اندک مدتی پس از آن دچار فرسودگی ذهنی و جسمی خواهید شد.

بین کاری که انجام می دهید و توان و استعداد خود تعادل برقرار کنید. لازم نیست همیشه بهترین باشید همیشه افرادی هستند که بهتر از ما هستند همان طور که شما از یک سری از افراد بهترید و این یک چرخه مشخصی است.

کمال گرایی منفی در خود را به کمال گرایی مثبت تبدیل کنید یعنی از تلاش های خود لذت ببرید، محدودیت های فردی و اجتماعی را بپذیرید. کودک درونتان نوازش کنید و از خود تقدیر کنید.

و در آخر، شما باید به خودتان مجوز بدهید که از زندگیتان لذت ببرید ولو در زمان شکست.

ممکن است در ابتدا این تغییرات برای شما سخت باشد ولی انعطاف پذیر باشید و به تغییر به عنوان چیزی مثبت در زندگی نگاه کنید

نیک صور - درمانگر