سلام
حدود دو سال پيش درست بعد از گرفتن ليسانس با پسرى كه يكسال از من بزرگتر است آشنا شدم، كه اولين تجربه دوستى هر دو مون بود. هم رشته بوديم و بعد هر دو ارشد قبول شديم.
من حد و مرزهاى خودم رو در دوستى دارم و با رابطه جنسى قبل ازدواج مخالفم بهش اينو گفتم و قبول كرد. با هام خيلى مهربون بود، احترام مى ذاشت و از نظر روحى و عاطفى بهترين بود برام. خيلى زياد دوستم داشت و داره طورى كه فكر نميكنم كسى به اندازه ى اون بتونه دوستم داشته باشه. ولى غير از أينا ملاك هاى ديگه اى هم واسه من مهمه مثل پول ، ماشين و... پدر ثروت مندى داره ولى خودش سر كار نميره. به خاطره يكسرى مشكلات كه بيشتر هم مالى هستش يه مدت كوتاهيه رابطه رو قطع كردم تا فكر كنم.
در همين بين يكى از پسرهاى همكلاسى بهم إبراز علاقه كرده كه هم كار و موقيعت اجتماعى خوبى داره، و ميگه ميخواد بيشتر آشنا بشيم و يه مدتى دوست باشيم تا اگه به تفاهم رسيديم ازدواج كنيم.
حالا من سر دو راهى موندم، از يه طرف ميگم شايد ديگه كسى مثل اولى دوستم نداشته باشه ، از يه طرف شك دارم شخص اول بتونه شرايط اجتماعى شخص جديد رو در آينده كسب كنه.

مهمترین سوال :