پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
درود بر شما
توضیحات تان را خواندم. احساس شما قابل درک است.
گاهی اوقات شیوه تربیتی فرزندان در خانواده به صورتی است که احساس مسئولیت در قبال فردی که با او تشکیل خانواده داده اند کمرنگ تر از مسئولیتهای آنها در زمان مجردی است. بدیهی است که اینگونه ارتباطات به کارکرد خانواده تازه شکل گرفته آسیب می زند.
اختلاف داشتن در زندگي امري کاملا طبيعي است و يک مشکل محسوب نميشود، بلکه شيوه حل اختلاف است که مهم است. به نظر می رسد این موارد در دوران نامزدی تان هم بوده ولی شاید شما آنها را نادیده گرفته بودید.
- به نظر می رسد همسرتان به این شکل بزرگ شده و طرز فکرش اینست و به این سرعت نمی تواند عادتهای نهادینه شده اش را تغییر دهد. پس شما باید با صبوری و گفتگوهای صمیمانه و بالغانه به ایشان یادآوری کنید که قصدفاصله انداختن بین ایشان و خانواده اش را ندارید.
-دقت کنید که موقع گفتگو با همسرتان لحن تان دستوری یا حالت معلم گونه نداشته باشد. شاید همسر شما واقعا به این مسئله آگاه نیستند که برخی رفتارها تا چه حد باعث ناراحتی شما می شود.
- ایشان یا خانواده شان را متهم به عدم درک شما نکنید.
- بهتر است جملات خود را با "من" شروع کنید. مثلاً:
- برای ایشان توضیح دهید که در ابتدای زندگی مشترک تان به خلوت بیشتری نیاز دارید.
- همچنین این اطمینان را به همسرتان بدهید که قصد شما محدود کردن روابط خانوادگی همسرتان با خانواده اش نیست. فقط نوع این حمایتها و خواسته های آنها سبب شده شما احساس خوبی نداشته باشید.
- بازگو نکردن آنچه که باعث احساس ناخوشایند در شماشده سبب انباشت خشم می شود و این انباشته شدن خشم در نهایت می تواند باعث لطمه زدن به ارتباط شما شود. به صورت بالغانه با همسرتان گفتگو کنید و انتظارات و توقعات خود را از زندگی مشترک با ایشان درمیان بگذارید.
از اعتماد شما سپاسگزارم
علی اکبری-خانه توانگری