پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
درود بر شما
گاهی اوقات نحوه فرزند پروری در خانواده ها به صورتی است که فرد در بزرگسالی دچار آسیب هایی در زندگی خود می شود. البته بدیهی است که هیچ والدینی با فرزند خود دشمنی نداشته و قصد آسیب به او را ندارند. اما گاهی سازوکارهای فرزند پروری در نهایت سبب بروز مشکلاتی می شود.
مسئله ای که با آن مواجه هستید از این دست می باشد. یعنی نوع دلبستگی شما در رابطه با مادرتان و در سنین زیر 5 سالگی نیز احتمالا بدین صورت بوده و چون مدل دیگری در دسترس نداشته اید این روش را در خصوص ارتباطات خود در بزرگسالی نیز بکار برده اید. اگرچه ممکن است در کودکی رفتارهای مرتبط با سبک دلبستگی ناایمن را فراگرفته باشیم، اما می توان در بزرگسالی با آنها روبرو شد.
چک کنید چه زمانی شریک عاطفی را پس می زنید؟ چه احساسی در ان لحظه به شما دست می دهد که چنین رفتاری دارید؟ اگر رفتاری مشابه آنچه نوشته اید نشان ندهید چه حسی خواهید داشت، یعنی اگر با طرف مقابل گرم باشید فکر می کنید چه اتفاقی خواهد افتاد؟
همچنین در نظر داشته باشید که درونگرایی نمی تواند چنین ویژگی ای در این سطح (اجتناب/ دلبستگی در زمان عدم حضور موضوع عاطفی) در شما ایجاد کند. فرد درونگرا در ابتدا ممکن است به اندازه برونگرا روابط عمومی خوبی نداشته باشد ولی پس از یک مدت و احساس صمیمیت، رفتاری مانند یک فرد برونگرا خواهد داشت. البته درونگرایی می تواند سبب شود که رفتار فرد سرد به نظر بیاید. اما وقتی یک الگو در رابطه ما تکرار شود نیاز به بازنگری و یا حتی روان درمانی دارد. بنابراین لازمست شما مواردی را که خدمت تان عرض شد چک کنید تا ریشه رفتار و روش مقابله با آن را بیابید. مراجعه به یک رواندرمانگر نیز خدمت شما توصیه می شود.
با احترام-علی اکبری