پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
سلام دوست گرامی
توضیحات شما رو خوندم. تصور میکنم بخشی از این احساس علاقه تون ، رنگ و حالت وسواس ( با مبنای اضطراب ) به خود گرفته باشد. " ... با این که خیلی باعث ازارم شده ولی هنوز دوسش دارم هنوز برام مهمه،هرچند سعی میکنم به روم نیارم ،ولی درونا اذیت میشم با اینکه میدونم من با این ادم اینده ایی ندارم ولی ته دلم یه کور سو امیدی هست... "
نگرانی از آینده و ماندن در ابهام ، منجر به بروز اشتغال ذهنی وگاهی افکار وسواسی در خصوص عشق شده (حتی با کوچکترین ابراز علاقه از سوی فرد مقابل) و در ادامه باعث تقویت رفتارهای وسواسی ( ادامه رابطه نامعلوم ) خواهد شد تا موقتا از اضطراب اجتناب کنید. این اشتغال و درگیری ذهنی میتونه نگاه و شیوه ارزیابی شما رو به فرد مقابل تغییر بده ( مینیمایز و مکسیمایز کردن نقاط ضعف و قوتش ) . این یک نکته در این خصوص که لازم است بدانیم.
نکته دیگه اینه که چنین سردرگمی ذهنی چه پیامدهایی به لحاظ روانی و عاطفی میتوهه در ادامه براتون به همراه داشته باشه. بنابراین لازمه این تمایز رو قائل بشید که الزاما هر ابراز احترام و علاقمندیی به منزله برقراری رابطه عاطفی سفت و سخت نیست.
ممکن است فرد مقابل، در برهه ای از زمان در بلاتکلیفی مقطعی یا میان مدت به سر میبره که تمایل به حفظ رابطه ی همزمان داره. این مساله ی شما نیست ،مشکل ایشان است. بنابراین با محدود کردن و فاصله دادن رابطه ی عاطفیِ نزدیک کلامی ، به شکلی که احتمالا تاکنون داشتید، میتوانید کمی کنترل ذهنی اوضاع رو سروسامان بدید. با او در این خصوص صحبت کنید و قاطعانه و در عین حال محترمانه بخواهید این ارتباط، فرم رسمی و کاری خود را حفظ کند، اینکه شما برنامه ها و اولویت های مشخصی را ترسیم کرده اید و برنامه ای برای این شکل از رابطه ندارید.
با تشکر از اعتماد شما
شایان غدیری