سلام دوست گرامي

نامه شما را خواندم، نكته مهمي كه همين ابتدا ترجيح ميدهم مطرح كنم اين است كه، " ما هرگز نمي توانيم كاري كنيم كه ديگران تغيير كنند."

گذشت ١٨ سال  از ازدواج شما و ثابت بودن مسئله، خود گوياي اين مطلب است كه تلاش براي تغيير دادن ديگران  اساسا آب در هاون كوبيدن است. ما نهايت كارِ موثري كه در ارتباط مي توانيم انجام دهيم اين است كه خواسته و نياز خود را به شيوه سالم بيان كنيم ، تا احتمال شنيده شدن و مورد توجه قرار گرفتنش بيشتر باشد بازهم تضميني نمي دهيم كه جواب دلخواه راخواهيم گرفت اما مي  توان گفت كه احتمال همكاري طرف مقابل بيشتر مي شود.

جايي در نامه خود اشاره كرديد كه :" خانواده همسرم هيچ وقت براي من كادوي معقولي نياوردن"  در واقع پشت اين جمله انگار  يك نيازي نهفته است كه وارونه بيان شده است.و يك باور نا كار آمد خوابيده،  مي تونيد بگوييد اينكه به اين جمله چه معنايي ميدهيد؟

من حدس مي زنم كه نياز به توجه و ديده شدن و ارزشمند بودن در اين جمله هست، اگر اين برداشت درست باشد، يعني شما نياز داشته باشيد كه از جانب خانواده همسر احساس ارزشمندي كنيد، براي برآورده شدن اين نياز دو تقاضا ساختيد، يا آنها براي شما هديه بياورند، كه باز هم از كنترل شما خارج است و هم تغيير دادن ديگران است، يا اينكه پس اگر آنها هديه اي آنطور كه شما درخواست داريد نمياورند، متقابلا همسرتان هم همان رفتار را انجام دهد، كه باز هم انتظار از كس ديگريست كه كنترل رفتارش دست شما نيست، و در واقع شما تنها در مورد شيوه تفكر و رفتار خودتان مي توانيد تصميم بگيريد. و اگر دقت كنيد در هر دوحالت جوابي نخواهيد گرفت و اتفاقا اون احساس بي ارزشي در درون شما مجددا تقويت خواهد شد.

بهترين حالت اين است كه با توصيف موقعيت براي همسرتان ، از قول خودتان احساس و نياز به توجهتان را مطرح كنيد، از طرفي تفاوتهاي فرهنگي كه وجود دارد و شما هم بهش آگاه هستيد را به عنوان محدوديت هاي اين ارتباط بپذيريد، و سطح انتظارات و خواسته هاي خود را با آن تنظيم كنيد.

از اينكه به ما اعتماد كرديد از شما سپاسگزارم

مونا گوشه