سلام فاطمه گرامی

نامه شما راخواندم ، اینطور دریافت کردم که بعد از سه سال آشنایی دوستانه تازه سه ماه است که وارد رابطه عاطفی شده اید،بنا براین به تازگی فصل جدیدی از ارتباط را آغاز کرده اید که نیاز به شناخت، مهارت، مراقبت و توجه بیشتری دارد و قابل مقایسه با سه سال گذشته نیست. 

این که به همدیگر علاقه دارید موضوع مهمی است که کمک می کند کنار هم بتوانید مسائلی که پیش می آید را حل کنید ولی  کافی نیست و جدای از آن مهارت های ارتباطی موثر، مهارت حل مسئله ، شناخت ویژگی ها و تفاوتهای فردی لازم هست تا گرفتار گره ها و بن بست ارتباطی نشوید.

بیان کردید که ایشان از مسائلی که ناراحت می شوند صحبت نمی کنند، سوال من اینجاست که در این مواقع شما چه اقدامی انجام می دهید؟

توجه داشته باشید که رفتارهایی مثل قهر و کناره گیری، یا سرزنش و سرکوب، حمله و پرخاش  و حتی پرسش ها و پیگیری های مداوم اگر اتفاق بیفتد فاصله را بیشتر و سکوت ایشان را می تواند طولانی تر کند، علت این رفتار می تواند یک سبک رفتار اجتنابی باشد. در هر حال اقدام موثری که شما می توانید انجام دهید به این ترتیب است که موقعیت ناراحت کننده را توصیف کنید نه قضاوت.بعد احساس و نیاز خود را بیان کنید و در نهایت پیشنهادی که دارید را با جمله مثبت بیان کنید. و فاصله خود را حفظ کنید تا خودشان در مورد احساس یا افکارشان صحبت کنند. و نکته مهم دیگر اینکه مسائل مهم و ناراحت کننده بهتر است که حضوری مطرح شود نه پای تلفن یا به صورت چت.

این جمله که "به نظرم خیلی چارچوب داره و چون خیلی کم با دخترها در ارتباط بوده نمیتونه درکشون کنه" بار قضاوتی سنگینی دارد و حتی اگر به خودشان هم مطرح نکنید اینجور فکر کردن و نگاه کردن به مسئله فقط راه ارتباط را می بندد و موضوع را پیچیده تر می کند.

یادتان باشد که قضاوت، سرزنش و تحقیر، حمله و جبهه گیری  و سکوت و کناره گیری بن بست های ارتباطی ایجاد می کند. و برای بیرون آمدن از این بن بست تنها راه گفتگوی همدلانه است. یعنی حرفهایتان را رودررو بزنید و همینطور شنونده خوبی برای طرف مقابلتان باشید.

 از اینکه به ما اعتماد کردید سپاسگزارم.

مونا گوشه

سلام فاطمه گرامی

نامه شما راخواندم ، اینطور دریافت کردم که بعد از سه سال آشنایی دوستانه تازه سه ماه است که وارد رابطه عاطفی شده اید،بنا براین به تازگی فصل جدیدی از ارتباط را آغاز کرده اید که نیاز به شناخت، مهارت، مراقبت و توجه بیشتری دارد و قابل مقایسه با سه سال گذشته نیست. 

این که به همدیگر علاقه دارید موضوع مهمی است که کمک می کند کنار هم بتوانید مسائلی که پیش می آید را حل کنید ولی  کافی نیست و جدای از آن مهارت های ارتباطی موثر، مهارت حل مسئله ، شناخت ویژگی ها و تفاوتهای فردی لازم هست تا گرفتار گره ها و بن بست ارتباطی نشوید.

بیان کردید که ایشان از مسائلی که ناراحت می شوند صحبت نمی کنند، سوال من اینجاست که در این مواقع شما چه اقدامی انجام می دهید؟

توجه داشته باشید که رفتارهایی مثل قهر و کناره گیری، یا سرزنش و سرکوب، حمله و پرخاش  و حتی پرسش ها و پیگیری های مداوم اگر اتفاق بیفتد فاصله را بیشتر و سکوت ایشان را می تواند طولانی تر کند، علت این رفتار می تواند یک سبک رفتار اجتنابی باشد. در هر حال اقدام موثری که شما می توانید انجام دهید به این ترتیب است که موقعیت ناراحت کننده را توصیف کنید نه قضاوت.بعد احساس و نیاز خود را بیان کنید و در نهایت پیشنهادی که دارید را با جمله مثبت بیان کنید. و فاصله خود را حفظ کنید تا خودشان در مورد احساس یا افکارشان صحبت کنند. و نکته مهم دیگر اینکه مسائل مهم و ناراحت کننده بهتر است که حضوری مطرح شود نه پای تلفن یا به صورت چت.

این جمله که "به نظرم خیلی چارچوب داره و چون خیلی کم با دخترها در ارتباط بوده نمیتونه درکشون کنه" بار قضاوتی سنگینی دارد و حتی اگر به خودشان هم مطرح نکنید اینجور فکر کردن و نگاه کردن به مسئله فقط راه ارتباط را می بندد و موضوع را پیچیده تر می کند.

یادتان باشد که قضاوت، سرزنش و تحقیر، حمله و جبهه گیری  و سکوت و کناره گیری بن بست های ارتباطی ایجاد می کند. و برای بیرون آمدن از این بن بست تنها راه گفتگوی همدلانه است. یعنی حرفهایتان را رودررو بزنید و همینطور شنونده خوبی برای طرف مقابلتان باشید.

 از اینکه به ما اعتماد کردید سپاسگزارم.

مونا گوشه