با سلام

توضیحات شما رو خوندم. نگرانی  تان قابل درکه.  بابت شرایط موجود فشار زیادی رو متحمل میشید. با این حال به نظر میرسه  مانیتورینگ مداوم ایشان، بیش از اینکه آرامش رو براتون فراهم کنه به  نگرانی تون بیش از پیش دامن زده و   به مرور فرسوده و در ادامه زندگی،  شما رو دل زده خواهد کرد. 

زمانیکه در مورد یک موضوع پر استرس بصورت مداوم فکر میکنید و یا با تکرار برخی رفتارهای کنترلی، موجب تقویت آن می شوید، این وضعیت، بصورت مستقیم و غیر مستقیم منجر به ترشح هورمون کورتیزول میشه . ترشح مداوم این هورمون، نه تنها نگرانی ، استرس و اضطراب شما رو تشدید میکنه، بلکه موجب بروز  برخی مشکلات جانبی از جمله اختلالات خواب-تغذیه-کاهش و یا اضافه وزن ، کم حوصلگی و انزوای اجتماعی میشه.

پیش بینی میشه ادامه این وضعیت پیامدهای ناخوشایند بیشتری رو به همراه داشته باشه. ذهن  هر چقدر درگیر چنین موضوعاتی می شه ناخوادگاه حتی در شرایط عادی نیز، پیش از اینکه رویدادی خاص اتفاق بیفته ، بصورت شرطی از خود واکنش نشون میده .

توصیه میشه حتما کمی به خودتون استراحت بدید. به جای در پیش گرفتن رفتارهای بیش و پیش کنترلی، با همسرتون در فضایی آرام و صمیمانه صحبت کنید. از احساس بسیار آزار دهنده ای که دارید اونو مطلع کنید بدون اینکه بخواهید سرزنش کنید. به او بگویید بابت ارتباطی که به این شکل وجود دارد چقدر شرایط روانی ، عاطفی، بدنی و اجتماعی شما رو متاثر کرده. 

در عین حال خودتون رو زندانی نکنید. کمی بیشتر به خودتون فضا بدید تا بهتر بتونید فکر کنید ، احساس های خوب و مثبت رو تجربه کنید، به خانواده و دوستان سر بزنید. اینها به شما کمک میکنند که به مرور  تغییرات رضایت بخشی در روند زندگی و احساس شما ایجاد شود.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری