سلام دوست گرامی

نامه شما را خواندم.احساسات شما قابل درک است. مرور مداوم خاطرات ناشی از آسیب های آزار جنسی آن هم در سنین کودکی و نوجوانی بسیار دردناکه. احساسات ناخوشایندی  از ترس ، اضطراب ، شرمساری ، تنهایی و فلش بک های ناشی از آن خاطرات سالهاست که شما رو آزار میده. 

اینکه بخواهید در مورد آزار جنسی که در گذشته دیده اید صحبت کنید ممکنه براتون فوق العاده دشوار باشه و حتی نسبت به واکنش دیگران و همچنین نحوه قضاوت و نگاهشون مدام نگران باشید. شاید در نگاه اول سرکوب اون خاطرات در اون سالها، اونو به شکل یه راز براتون نگه داشته با این حال سکوت بیشتر، حس قربانی بودن رو در درون شما تقویت کرده. 

واقعیت اینه که شما در جریان اون اتفاقات مقصر نبودید. کودکی تنها، آسیب پذیر و بی دفاع که فقط شاهد بدرفتاری های جنسی فرد مقابل بوده. اتفاقی که باعث شده با عدم ابراز آن به دلیل نبود فردی قابل اعتماد ، ناخودآگاه خود را سرزنش و محاکمه کنید.

نخستین قدم امیدبخش در این مسیر، شکستن سالها مهر سکوتی است که بر اون خاطرات زده بودید. و اکنون با به اشتراک گذاشتن این خاطرات دردناک به فردی که میتونید بهش اعتماد کنید قطعا بهتون کمک می کنه با احساسات واقعیتون بهتر کنار بیاید. بپذیرید و کمک کنید تا حس ارزش مندی بیشتری داشته باشید.

متدهای روان درمانی و تعداد جلسات با توجه به میزان اثربخشی بیشتر آن در ارتباط با مشکلی ست که بررسی و ارزیابی میشه. اشاره داشتید که چهار جلسه تاکنون مراجعه نموده اید. با این حال روند پیگیری جلسات درمان ترومای جنسی به زمان نیاز داره. و استراتژی جلسات، توسط درمانگر و همراهی مراجع، بر اساس همین ویژگی ها لحاظ میشه. با این حال چنانچه احساس می کنید نکاتی رو در طی جلسات لازمه مطرح نمایید اونو به اطلاع روان‌درمانگر برسونید تا رابطه درمانی به شکلی ملموس تر پیگیری و دنبال بشه.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری