پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
سلام دوست گرامی
نامه شما رو خواندم. تناقض بین نگاه ایدآل گرایانه اطرافیان و تجارب واقعی زندگی که گاهی واقعا اجتناب ناپذیرند بعضا شما رو به شدت آزار میده. احساس شما رو درک می کنم.گاهی آدم ها در مقاطعی از زندگی بنا به شرایط خاصی که دارن تصمیم می گیرند یه سری انتخاب ها رو در رابطه تجربه کنند.که ممکنه در مقاطع آتی، با کسب تجارب جدید از زندگی، همخوانی نداشته باشه.
مشکل زمانی تشدید میشه که ذهن دچار نوعی منزه گرایی میشه. اینکه مدام شما رو بین ارزیابی های اغراق آمیز دیگران که بخشی از واقعیت ذهنی تون شده و تجارب گذشته از سویی دیگه، گیر انداخته و مدام سرزنش تون میکنه. این سرزنش ها، شما رو به مرور گرفتار حس گناه و به تبع اون احساس بی ارزشی و خلاء می کنه. راهکاری که نه تنها شرایط رو بهتر نمیکنه بلکه حالتون رو بدتر میکنه.
واقعیت اینه همه آدم ها در برهه ای از زندگی دچار لغزش ها و اشتباهات اجتناب ناپذیری شده اند که در مقاطع بعدی زندگی با ارزش ها و خواسته هاشون سازگار نبوده. این میتونه به این معنا باشه که ما در حال نوعی بلوغ تدریجی برای بهتر شدن هستیم نه بهتر بودن . مساله، پاک بودن نیست. مهم ، پاک شدن هست. پاک شدن از سرزنش های درونی به واسطه رویدادهای گذشته که اگه نبودن ممکنه شما انگیزه ای برای بهتر شدن و تغییر نداشتید.
جودیت بک میگه تا زمانیکه یک نفر در زندگی بیست هزار اشتباه نداشته باشه نمی تونه بگه زندگی رو به خوبی فهمیده. گاهی تَرَک های این اشتباهات ، روزنه ای میشه برای عبور نور آگاهی و بینش در ذهن مون و راهگشا و رهنمایی برای انتخاب های موثر آتی.
امیدوارم حالتان به مرور زمان بهتر میشه ، خودتون رو می بخشید و می پذیرید که فرصت های بالقوه خوبی برای تجارب جاری زندگی خواهید داشت.
با تشکر از اعتماد شما
شایان غدیری