سلام دوست گرامی

نامه شما رو خواندم. احساسات تون قابل درکه. به نظر میرسه زیادی به تنهایی مبارزه کردید. و این شما رو خسته کرده. حق دارید.

گاهی رابطه ها همانطور که اشاره داشتید مثل یه سنگ یا شی قیمتی هستند که ارزش حفظ شدن دارن. گاهی نیز مثل سنگ سنگینی در افسانه سیزیف که احتمالا آن را با روایت آلبرکامو خوانده اید. 

موقعیتی که در آن سیزیف محکومه تا همیشه تکه سنگی رو همراه با خود به بالای کوه ببره و همین که به  قله نزدیک می شه ، سنگ به طرف پایین غلط میخوره و به همین شکل مجبور میشه تا مجددا این سنگ رو به سمت بالا حمل کنه و این  کار رو تکرار کنه.  کاری که سیزیف انجام میده شبیه برخی رفتارهایی ست که ما در روابط خود با دیگران داریم. مدام یه رابطه فرسایشی  رو با خود حمل میکنیم بابت آن متحمل خستگی و رنج میشیم و باز این کار رو تکرار میکنیم. 

به نظر میرسه با توجه به علائم و رفتارهایی که از ایشان توصیف نمودید اونیکه توی رابطه شماست همون سنگ سیزیفه. علی رغم رنجی که برای شما به همراه داره، دارید بابتش مدام هزینه میدید تا مبادا از دستش بدید. در این میان با این گونه واکنش ها نه تنها کمکی به اصلاح رفتارهای ایشان و حال خوب خود  نمیشه  بلکه احساس بی ثباتی ، بی مسئولیتی و استحقاق  در ایشان تقویت میشه. 

پیشنهاد میشه کمی در خصوص نیازهای فردی و ارتباطی تون، موضع مشخص و جرات مندانه ای رو اتخاذ کنید. خواسته ها و معیارهای خود را بدون نگرانی و با صراحت ابراز نمایید. به ایشان متذکر بشید چنانچه برنامه ای برای تقویت راهکارهای موثر با مشکلاتش در رابطه را نداره ادامه آن ضرورتی را برای طرفین  ایجاب نمیکنه .  شما در موقعیت سنی بسیار مطلوبی هستید و فرصت های بالقوه مناسبی براتون وجود داره تا بتوانید به مرور با کسب تجارب بیشتر روابط موثر و سودمندی رادر آینده  ایجاد نمایید.

در این راستا مطالعه بسته های آموزش غیرحضوری  شخصیت سالم تر و همچنین نبوغ عاطفی میتونه در شناخت بهتر خود و در ارتباط با دیگران و همچنین اتخاذ شیوه های سالم و سازگارانه سودمند باشه.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری