سلام دوست گرامی

قابل درک است که بودن در رابطه ای که حالت بلاتکلیف دارد تا چه حد می تواند سبب فرسایش شود.

برای اینکه در خصوص ادامه این رابطه تصمیم بگیرید بهتر است ابتدا با خودتان چک کنید که هدف خود شما از بودن در این رابطه چیست؟

اینکه ایشان به دلیل یک تجربه ناموفق، از صمیمی شدن دوری می کند مسئله ای است که بایستی توسط خود این آقا حل شود. شما پرستار عاطفی یا درمانگاه حل مشکلات روحی کسی نیستید که بخواهید چنین ارتباطی را شروع کرده و ادامه دهید. 

به نظر می رسد ابتدا مشخصات یک رابطه مثبت را باید برای خود معلوم کنید. سپس چک کنید که آیا خواسته های شما در این رابطه تامین می شود یا خیر. مثلا: وقتی شما خواستار رابطه ای هدفدار باشید (که با توجه به بازه سنی تان این حق را دارید که فرصتها را از دست ندهید) ولی ایشان از رابطه جدی طفره می رود؛ این بدان معناست که خواسته شما در این رابطه تامین نمی شود و ادامه دادن فقط سبب از دست رفتن فرصتهای شما می شود. گذشت زمان برای شما در این سنین؛ نسبت به ایشان مهمتر است.

نوشته اید: چه جوری جدابشم با توجه به اینکه دوستای مشترک داریم

به نظر می رسد نگرانی اولیه شما در خصوص خودِ مسئله جدایی است و دوستان مشترک در جای بعدی قرار دارند. شاید ایشان برای شما جاذبه هایی داشته که سبب دلبستگی شما شده است و درحال حاضر جدایی را برای شما سخت کرده. توجه بفرمایید که رابطه بلاتکلیف قطعا به روان شما آسیب خواهد زد و فرصتهای شما به سرعت از دست خواهند رفت. وقتی خواسته های شما در رابطه ای تامین نمی شود قاطعانه رابطه را ترک کنید. اما در مورد دوستان مشترک دقت کنید که از آنها به عنوان خبرچین استفاده نکنید. در صورت لزوم می توانید رابطه خود را با دوستان مشترک محدودکنید تا این دوره ریکاوری پس از جدایی طی شود.

آموزش غیرحضوری نبوغ عاطفی خدمت شما پیشنهاد می شود.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی