درود بر شما 

در مورد سن شریک عاطفی و مدت زمان رابطه تان توضیحی نداده اید ولی به نظر می رسد در خصوص ایشان دچار احساس عدم امنیت گشته اید و به نوعی این رابطه؛ آرامش روانی و اعتماد شما را تامین نمی کند.

خوبست که شما نشانه های یک رابطه سالم را بشناسید:

• در یک رابطه عاطفی سالم، طرفین از یکدیگر انرژی مثبت دریافت می‌کنندو هیجانات چه مثبت و چه منفی، می‌توانند حضور داشته  باشند اما آنچه اهمیت دارد این است که دو طرف رابطه بر یکدیگر تاثیر  هیجانی مثبتی بگذارند. یعنی جنس رفتارها به گونه ای نباشد که سبب نگرانی و احساس اضطراب و بی اعتمادی در طرف مقابل بگردد.
• یکی دیگر از  ارکان مهم رابطه سالم حفظ حرمت، حریم و احترام یکدیگر است.  توهین و بی‌احترامی به یکدیگر، تجاوز به حریم و خط قرمز‌های یکدیگر و  خدشه‌دار کردن حرمت‌ها رابطه را آلوده می‌کنند.
• نیاز به توجه، تحسین، دوست داشته شدن و پذیرفته شدن در زمره نیاز‌های  عاطفی‌ای هستند که در رابطه باید به آنها توجه داشت، بخصوص رابطه ای که مرقوم فرموده اید جدّی است. 
• نیاز به همفکری و  آرامش ذهن نیاز ذهنی و فکری‌ای است که باید در یک رابطه از جانب هر دو طرف  در نظر گرفته شود. 
• در یک رابطه عاطفی سالم، هر یک از طرفین؛ خودش هم به نکاتی که از طرف مقابل انتظار دارد، پایبندی نشان می دهد. 
• طرفین نظرات و حدود انتظارات خود را به دیگری می گویند اما درصدد کنترل او نیستند، یعنی فردیت طرف مقابل برای آنها اهمیت دارد. 
• بنا نیست در یک رابطه عاطفی سالم، یک نفر فرمان بدهدو دیگری فرمانبردار کامل باشد، طرفین به یکدیگر احترام می گذارند حتی اگر دیدگاههای مشابه هم نداشته باشند.
• رابطه عاطفی مثبت باعث وسعت دنیای یک فرد می شود نه کوچکتر و محدود شدنش.
• و اینکه اگر اشکالی در پیشبرد رابطه به وجود بیاید، هر دو طرف تمایل به اصلاحش خواهند داشت.

حال، با توجه به نکاتی که خدمت تان عرض شد، می توانید این رابطه را برای خودتان ارزیابی کنید.طبیعی است که داشتن رابطه عاطفی جدی با توجه به بازه سنی شما، خواسته تان باشد؛ اما بهتر است خواسته های خود را لیست بندی کرده و دقت بفرمایید که آیا آنچه می خواهید در چنین رابطه ای تامین می شود؟ 

وقتی احساس تردید و شک در مورد ارتباطات ایشان دارید، رابطه به سمت مثبتی پیش نخواهدرفت. البته شما حق دارید که از شریک عاطفی خود؛ تعهد بخواهید. اما چک کنیدکه آیا این مهم در ارتباط با ایشان تامین می شود؟

نوشته اید که هر بار که تقاضای اتمام رابطه را دارید با واکنش ایشان مبنی بر عدم رضایت از ترک رابطه مواجه می شوید (وقتی هم میخوام رابطه رو تموم کنه گریه  و زاری میکنه و میگه تو تنها دختر قلب من هستی اینا دوستای معمولی من هستن,). 

اول اینکه نوع واکنش ایشان جای تامل دارد. یعنی انتظار این است که ایشان با گفتگو کردن بتواند رضایت شما را جلب کند نه با گریه و زاری. دوم اینکه می گوید اینها دوستای معمولی هستند؛ چک کنید که دوستان معمولی ایشان در چه جایگاهی برای شما قرار دارند؟ آیا چنین چیزی برای شما قابل قبول است؟ یا سن و سال شما باعث شده که چنین رابطه ای را ادامه دهید؟ توجه داشته باشید که حتی اگر فردی تمایل به تشکیل خانواده داشته باشد (که البته خواسته ای بجاست) اما هر رابطه یا ازدواجی نمی تواند جایگزین مجردی باشد.

دوست گرامی؛ در حال حاضر برای اینکه بتوانید تصمیم مناسبی بگیرید ابتدا با ایشان گفتگو کنید، آنچه را که باعث ناراحتی شما می شود بالغانه به او بگویید (من آدمی هستم که...)، اگر ارتباطات ایشان شما را ناراحت می کند از ایشان بخواهید رابطه هایش را مرزگذاری کند و در مورد احساس محدودیت از جانب ایشان نیز نظر خود را به ایشان اعلام کنید تا نهایتاً بتوانید به توافق دست یابید.

اگر ایشان همچنان رفتارهایی داشتند که سبب برهم خوردن آرامش شما شده و تمایلی هم به لحاظ کردن خواسته های شما نداشتند؛ این شما هستید که برای ماندن یا نماندن در این رابطه تصمیم نهایی راخواهید گرفت.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی