سلام دوست گرامی

در نامه شما به شرایطی که پدر و مادر ایشان دارند اشاره ای نکرده اید، اینکه آیا بودن کنارشان ضرورت خاصی دارد؟

گرفتن اقامت آیا الویت و خواسته هر دوی شما بوده است؟

نکاتی را به صورت کلی مطرح می کنم  که احتمال رسیدن به نتیجه را بیشتر می کند.

اولین نکته ای که لازم هست بهش توجه کنید این است که بتوانید  بدون دادن راه حل ، قضاوت یا سرزنشی حرف های ایشان را بشنوید، نگرانی های احتمالی ایشان در مورد پدر و مادرشان را بشنوید،  خیلی وقتها همین که فردی شنیده می شود و احساس می کند درک شده است ، می تواند با عبور از احساسات و هیجانهایش ، تصمیم منطقی تری بگیرد.

در گام بعدی می توانید مزایا و معایب هر دو تصمیم ، ماندن و اقامت گرفتن و برگشتن و از دست دادن اقامت را بررسی کنید ، اگر در اولین گام بخواهید این کار را انجام دهید ممکن است متهم شوید به اینکه ایشان را درک نمی کنید و یا فقط منطقی فکر می کنید.

در این حالت احتمال بیشتری برای رسیدن به نتیجه ای  که مطلوب هر دو باشد فراهم می شود.

تمام راه حل های احتمالی را مشترکا بیان کنید، شاید مسیر هایی باشد که بتوانید کاری کنید که رضایت نسبی هر دوی شما برآورده شود.

در نظر داشته باشید که توافق الزاما به معنی برآورده شدن خواسته هر دو طرف به صورت 100% نیست بلکه ممکن است لازم باشد هر کدام برای رسیدن به نتیجه ای که کمترین آسیب و بیشترین سود را برای خانواده داشته باشد قدری از موضع خود عقب نشینی کنید.

از اینکه به ما اعتماد کردید از شما سپاسگزارم

مونا  گوشه - خانه توانگری طوبی