دختری ۲۰ ساله هستم که ۳ ماه هست با پسری ۲۸ ساله وارد رابطه شدم. رابطه متعادلی داشتم که البته طرف مقابلم خیلی حساس و لجباز هست. رابطه با اصرار ایشون شروع شد و از نظر ایشون من دختر مناسبی برای ازدواج و عشق هستم و به همین دلیل وارد رابطه شدیم. نه شرایط ازدواج رو دارم نه تمایلی چون سنم کم هست. مدت کمی از شروع رابطه نگذشته بود که بحث رابطه جنسی مطرح شد و ایشون تمایل به داشتن این نوع رابطه داشتن که من قبول نکردم چون از نظرم الان زمان مناسبش نبود. اصرار نکردن و پذیرفتن اما بعد از سه ماه همچنان این بحث ادامه داره و نیاز به داشتن این رابطه دارند. در مورد "رابطه جنسی در دوران دوستی" مطالعه کردم و اغلب حکم پایان دادن به چنین روابطی صادر شده بود چون اولویت رابطه جنسی هست نه علاقه. از نظر من دوستم داره و بیشتر به قصد کمک گرفتن این مسئله رو با من مطرح کرده تا سوء استفاده چون واقعا محبت و تعهد خالصانه داره نسبت من.دوست ندارم زندگی خودم رو تباه کنم و از طرفی دوستم ندارم پارتنرم رنج بکشه. دوست دارم کنارش بمونم بدون اینکه به زندگی خودم لطمه ای بزنم و تن به رابطه جنسی بدم.سوالم این هست که آیا میتونم رابطه ام رو حفظ کنم و بهبودش بدم بدون اینکه خطا کنم؟ یا این فقط یک تصور هست نسبت به طرف مقابلم و ارتباط بینمون؟ دوسش دارم و نمیخوام بخاطر مطرح کردن نیازش ترکش کنم. واقعا باید به چنین رابطه ای پایان داد یا در شرایطی امکان حفظ اون وجود داره؟

مهمترین سوال :