نیلوفر جان سلام

کاملا قابل درک است که چه روزهای پرچالش‌و سختی را میگذرونید ولی باید به خاطر اینکه از بلوغ عاطفی خوبی برخوردارید خرسند بود که توانسته ایددر برابر این مشکلات درست عمل کنید.

اما چند مورد قابل ذکر است ، اول اینکه همان طور که خودتون عنوان کردید سن همسرتون در زمان ازدواج کم بوده و بعد از مدت کوتاهی پدر شدندبنابراین این همه مسولیت در این سن، کمی قابل تأمل است اما همین قدر که همسرتون به سمت پیشرفت وتغییر مثبت  میروند بسیار عالی است.

پر واضح است که اغلب جدایی ها ودلسردی ها از زندگی  زناشویی حاصل دخالت اطرافیان میباشد. به یاد داشته باشیدهیچ گاه درباره موضوعات ومسائل مهم زندگیتون به هیچ کس حتی پدر ومادرتان چیزی نگویید چرا که هیچ زن و مردی حق ندارددرباره زندگی زناشویی خود هیچ گاه با هیچ کس صحبت کند.

موضوع مهم دیگر مسئله ایست که عنوان کردید( دخالت والدینتان در زندگی مشترک شما)،که بسیاری از جوانان درگیر این مشکل میباشند ولی اگرهمه ما انسانها به تقدس انسان اعتقاد داشته باشیم یعنی بپذیریم که انسان دارای حقوقی است که از وی سلب نشدنی است مانند حق آزادی بیان،حق انتخاب شیوه زندگی و...به این ترتیب حتی اگر وی جنایتی هم مرتکب شده باشد او را عادلانه و با حفظ حرمت انسانی محاکمه میکنیم دوم اینکه اگر پدر ان ومادران عزیز فردیت انسان را بپذیرند و باور داشته باشند،میدانند که من منم و شما شما. پس ما هرگز یکی نیستیم وهرکداممان دارای باورها، اندیشه ها ، شخصیت وارزشهای متفاوتی هستیم ، به این ترتیب هیچ کس حق دخالت در زندگی دیگری را ندارد.

مطب دیگر اینکه شما به دلیل اینکه با والدینتان در یک ساختمان هستید بنابراین کاملا طبیعی است که خیلی راحت از مسائل ومشکلاتتان ونحوه زندگیتان مطلع باشند ونتوانند بر احساسات خودشان نسبت به فرزندشان غلبه کنند و از سر دلسوزی دخالتداشته باشند.نیلوفر گرامی اگر زندگی در منزلی که پدر به شما داده اند را پذیرفته اید باید تبعات آن را هم ( مثلا دخالتها)را بپذیرید وکمترین تاثیرمنفی بگیریدوصحبت هاییکه بین شما و والدینتان زده میشود را به هیچ عنوان به همسرتان منتقل نکنید ولی اگر توان مالیتان اجازه میدهد سعی کنید مستقل شوید حتی اگر مجبور شوید که از پس اندازتون هم بزنید چراکه آرامش در زندگی از هر چیز دیگری مهمتر است.

باسپاس از اعتماد شما

الهه دهقانیان

خانه توانگری طوبی