سلام دوست گرامی

نامه شما را خواندم. از اینکه در شرایط بسیار نامساعدی هستید متاثر شدم. امیدوارم زمانی که این پاسخ را میخوانید احساس بهتری داشته باشید. 

ظاهراً هفت سال زندگی مشترک با همسرتان به اندازه هفتادسال زندگی عادی برای شما فراز و فرودها و تنش های زیادی داشته. زندگی روی نوار سینوسی و پرتلاطم که به بهانه های مختلف از سوی ایشان ادامه می یافته است. با این حال به نظر میرسه شما روی مبانی مهمی از زندگی مشترک با یکدیگر اختلافات چشمگیری دارید که علی رغم مراجعات طرفین به رواندرمانگر، همچنان به قوت خود باقیست.

در حال حاضر به نقطه ای رسیده اید که لازم است بیشتر مراقب خود و رابطه ای که داره به شما آسیب میزنه باشید. او ممکن است آوار مسائل ، مشکلات و نقاط ضعف خود را با نادیده گرفتنش، آن چنان که مطرح نمودید روی سر شما خراب کنه و یا با بزرگنمایی برخی اتفاقات سطحی، شما را در موضع انفعالی قرار داده که انگار باید ممنون ایشان هم باشید که داره با شما زندگی میکنه.

پیشنهاد میکنم در این وضعیت تغییر استراتژی بدید. موضع خودتون رو برخلاف دفعات قبل، بسیار روشن، محترمانه و در عین حال قاطع به ایشون اعلام نمایید. بدون آنکه مجبور باشید به بهانه ها و تهدیدهایش تن بدهید. وقتی به رفتارها و اعمال خودتان اطمینان دارید در خصوص تصمیم تان  ، موضع جراتمندانه ای را اتخاذ خواهید کرد. برای کاهش تنش ها و رسیدن به یک ثبات و آرامش نسبی، مدتی رو دور از ایشان و در کنار خانواده باشید.در عین حال، پس از بازگشت، به خودتان فرصتی شش ماهه بدید تا رفتارهایی را که تهدیدی برای ادامه یک رابطه زناشویی ست را به تدریج اصلاح و ترمیم نمایند. پس از آن تصمیم بگیرید تا در خصوص  سرانجام این رابطه به یک توافق مشخص و قطعی دست یابید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی