سلام دوست گرامی

نامه شما را خواندم. میدانم که در شرایط پرتنشی قرار دارید. امیدوارم زمانیکه این پاسخ را میخوانید احساس بهتری داشته باشید. به نظر میرسه علی رغم تلاش هایی که برای سرو سامان دادن شرایط داشته اید، همچنان وجود برخی اختلافات بنیادی در این مسیر، مانع تغییرات مورد نظر شماست.

شرایط سختی دارید. موانعی که گاهی اوقات  بر روابط زناشویی سایه ای سنگین می اندازد. در کنار تضادهای فرهنگی و عاطفی ، وجود برخی مشکلات اقتصادی باعث میشه خانواده ها ساعت هایی طولانی را به کار اختصاص دهند. و لحظات کمتری را در کنار هم باشند. این شکل از زندگی، به مرور باعث میشه احساس کنید که مورد توجه واقع نمی شوید. 

در جایی از متن اشاره نمودید: 

" من خیلی تنهام وقتی ک دعوامون میشه بهم میگه بروتاحلاچندباربرگشتم... "

تصور میکنم وقتی که احساس تنهایی می کنید این حالت، باعث بروز سریع خشم میشه. در واقع در ذهنتون جوری این تداعی شکل گرفته که احساسِ تنهایی،  همراه با  انتقاد و سرزنش از همسرتان می آید و در نقطه مقابل با تهدید همسرتان مواجه می شوید. این دیالوگ ها ادامه پیدا میکنه تا جایی که باعث خروج شما از رابطه و مجددا بازگشت تان میشه. و این سیکل مدام تکرار میشه.

نمیدانم نوع واکنش شما در چنین شرایطی چگونه ست! با این حال چنانچه تلاش نمایید در این مواقع، ضمن آگاهی نسبت به هیجانات خود ،  احساسات و دغدغه های خود را به نحوی بروز دهید که شکلی از سرزنش و تحقیر در پی نداشته باشه و در عین حال بتونید خواسته های خود را بر اساس چیزی که لمس میکنید منعکس نمایید،  بهتر میتونه تا حدودی مانع بروز تنش های آتی بشه. البته من در  جریان اختلافات قابل توجهی که به آن اشاره نمودید هستم با این حال در نظر گرفتن این نکات، در این مقطع زمانی ، میتونه در تعدیل این واکنش ها موثر باشه. 

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی