با سلام من به مدت شش سال با خانم مطلقه ای بطور تلفنی آشنا شدم و دلبستگی بین ما شکل گرفت اما من بعد از مدتی خواستم رابطه را قطع کنم اما هم خودم سختم بود و هم ایشان اصرار کردند. توی این شش ماه رابطه ما کم کم به یک رابطه یک طرفه تبدیل شد که فقط اون زنگ میزد من هم واقعا کلافه شده بودم نه میتوانستم خودم را راضی کنم که باهاش ازدواج کنم و نه انگیزه این را داشتم که ازش جدا شم، اواخر دیگه بهش کفتم روزی یکبار زنگ بزنه اما بهر حال در ارتباط بودیم و من سالی یکبار میرفتم دیدنش، بعد با دختر دیگه ای اشنا شدم که مشتری محل کارمان بود در واقع من به طور موقت به جای دیگه ای منتقل شدم و ایشان به من پیامک دادن که بگن از رفتن من ناراحت شده اند، در هر حال من بعد بهش پیام دادم و یک رابطه دوستی شکل گرفت و اون گفت که از وقتی که با من اشنا شدن از من خوششون اومده و یک جورایی انگار عاشق شده بود، کم کم رابطه ما عمیق تر شد و همدیگر را بیرون میدیدیم در این مدت ناراحتی کمی بینمان بود فکر کنم دوبار من رابطه را بهم زدم که بار اول ایشون دوباره پیام دادن و بار دوم من، چون حس کردم که اگه ایشون نباشن من خیلی تنها میشم و به شرایط سخت قبل برمیگردم در هر حال بعد نه ماه از اشنایی ما عقد کردیم و حالل شش ماهه عقدیم، حالا میترسم این ازدواج من بخاطر ترس از شرایط بوده ، البته ایشون دختر خوبی هستن ولی همیشه این باور در من بوده مه نمیتونم ازدواج کنم فکر کنم بخاطر روحیه منزوی ام، میترسم بخاطر روحیه ام بهشان اسیب بزنم چون گاهی توی خودم میرم یا دوس دارم تنها باشم، رابطه ام با خانم قبلی ( حالا که از اون رابطه در اومدم متوجه شدم) فکر کنم بیشتر بخاطر حس رهاشدگی هر دومون بوده و اینکه من بار مسیولیت زندگی ام را میخواستم ایشون بکشه

مهمترین سوال :