درود بر شما

توضیحات تان را خواندم. احساس شما قابل درک است.

برخی از زوج‌ها به دلیل عدم آگاهی از نحوه صحیح برخورد با مسائل عاطفی و زناشویی بین همسران، دچار مشکلاتی می‌شوند که گاه این مشکلات به بحران‌ تبدیل می‌گردند.

برای داشتن یک رابطه سالم و رضایت ‌بخش، گفت‌وگو لازم است. زوج‌ها نباید نسبت به این مساله بی‌اهمیت باشند؛ چرا که با حرف زدن بسیاری از مشکلات و سوءتفاهم‌ها برطرف می‌شود. البته پیش از بیان احساسات باید خودمان از وجود آنها آگاه باشیم تا بتوانیم درباره آنها فکر کنیم. مثلا دلیل اینکه نوشته اید برای حفظ آبرو سکوت می کنم چیست؟ حفظ آبرو یعنی چه؟ این کار شما چه کمکی به زندگی و رابطه تان کرده؟

- بهتر است ابتدا سعی کنید موضوعات اساسی را که واقعا بر سر آن نزاع دارید پیدا کنید (برای مثال آیا احساس می ‌کنید حرف‌های شما شنیده نمی‌ شود، و مورد عشق و احترام همسرتان قرار ندارید؟ایشان چطور؟). هنگامی که فهمیدید چه چیزی عامل این اختلاف است، می‌توانید الگوهای فکری و رفتاری‌ تان را تغییر دهید.

- گفتگوی بالغانه یکی از بهترین راههای حل مشکلات و دلخوری هاست. می توانید از احساسی که در قبال رفتار همسرتان دارید به او بگویید و به جای آن، به دنبال جایگزین مثبت برای این رفتار ایشان باشید. محتوای گفتگو بهتر است ابتدا این باشد که :

• چقدر باهم احساس صمیمیت می کنید چون صمیمیت یکی از ارکان مهم رابطه ی زناشویی است .
• آیا تعریف شما از صمیمیت با تعریف ایشان یکی است؟ چقدر از هم فاصله دارد ؟
• فلسفه ی نگاه شما به زندگی، جایگاه زن و شوهر، ارتباطات و احترام به هم تا چه حد به یکدیگر نزدیک است و چقدر از هم فاصله دارد؟ 
• آیا هدف از تشکیل زندگی مشترک در شما و همسرتان یکی است؟ یا هر کدام اهداف خود را دنبال می کنید یا اصلا راجع به اهداف خود توانسته اید با یکدیگر صحبت کنید و یا آیا این اهداف برای خود تان مشخص و موجه هست تا بتوانید با یکدیگر به اشتراک گذارید؟
• انتظار شما از یک زندگی زناشویی خوب چیست؟ انتظار همسرتان چیست؟ این انتظارات چقدر با هم همخوانی دارند؟ تا چه حد برای برآوردن انتظارات همدیگر، فردیت شما حفظ می شود؟

گفتگو در این موارد به دور از هیجانات منفی و سرزنش گری و عصبی شدن، در موقعیتی مناسب ، می تواند ارزیابی های دقیقی از رابطه ای که در آن هستید، به شما و همسرتان بدهد. شاید عدم موفقیت در گفتگوی شما و ایشان به دلیل وجود حالت گله گذاری بوده و نه یافتن راهکار که در ادامه؛ پرخاشگری همسرتان راه ادامه کفتگو را بسته.

- در خصوص رفتار همسرتان در هنگام عصبانیت و واکنش منفعل خودتان نیز توضیحاتی داده اید. تندخویی و ابراز خشم رفتاری است که معمولا آموخته می شود. البته تفاوتهای فردی نیز در اینجا مطرح است اما نحوه بروز عصبانیت معمولا یاد گرفته می شود. ممکن است همسر شما در محیطی رشد یافته باشند که بروز چنین رفتارهایی و اعلام خشم بدین صورت، رفتاری معمول باشد.

پرسشی که مطرح می شود اینست که رفتار شما در زمان قبل و بعد از عصبانیت همسرتان چیست؟ آیا نکاتی را که موجب ناراحتی ایشان می شود شناخته اید؟ البته عصبانیت حقی را برای کسی ایجاد نمی کند ولی آگاهی از حساسیتهای همسر می تواند به شما در کاهش بروز تنش کمک کند. مسیرهایی را که سبب ناراحتی ایشان می شود شناسایی کنید. البته مراقب باشید که رفتار شما حالت راضی نگه داشتن ایشان در هر شرایطی را به خود نگیرد. فقط به همسرتان نشان دهید ضمن اینکه از ناراحتی اش احساس خوبی نداشته و سعی شما رفع ناراحتی ایشان است، اما دشنام دهی ایشان در زمان عصبانیت برای شما قابل قبول نیست.

توجه داشته باشید که اگر خواسته های خود را به جا و به موقع ابراز نکنید پتانسیل انواع راههای ناموفق را در زندگی خود باز کرده اید. نظرات شما در صورت مخالفت با همسرتان بایستی قاطعانه باشد، البته قاطعیت به معنای تندخویی نیست. قاطعیت یعنی نظرتان را بگویید و اگر انجام خواسته همسرتان برای شما ممکن نبود (مثلا در مواردی مانند سفر و گردش که اشاره کرده اید) محترمانه نظرتان را اعلام کنید.

برادر گرامی، زندگی مشترک مانند گیاهی است که پس از کاشتن نیاز به رسیدگی دارد. عدم اعلام ناراحتی ها و خشمها (نه به صورت پرخاشگری) آسیب جدی به زندگی مشترک می زند. بهتر است با همسرتان گفتگو داشته و احساسات و انتظارات خود را بگویید و حرفهای ایشان را نیز بشنوید تا نهایتا در موضوعاتی که باعث دعواهای بین شماست بتوانید به توافق دست یابید.

آموزش غیر حضوری زیر خدمت شما پیشنهاد می شود:

ساختن رابطه عاطفی بدون شکست

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری طوبی