سلام دوست گرامی

به نظر می رسد دلیل اصلی رفتار شما در همین جمله پایانی نامه تان باشد: من با كمترين بي توجهي ناراحت مي شم و فك مي كنم بقيه قدر منو نمي دونن

احتمال دارد ویژگی های زیر نیز در برخی موارد یا یه طور عمده همراه شما باشد:

عدم اظهارنظر به دلیل ترس از مخالفت دیگران و از دست دادن توجه و نظر مثبت آنها

قرار دادن  ملاک خوب و بد، درست و غلط، مفید و مضر بر اساس قضاوت، گفته و نظر دیگران

غصه خور و غمگین بودن و انتظاراین که بقیه شما را بفهمند

اهمیت بسیار به نظر مثبت دیگران و اینکه دیگران همواره از او قدردانی کند

زحمت بیش از اندازه کشیدن براى اینكه مورد توجه قرار گرفتن

نیاز به تایید دیگران

و... مواردی از این دست.

توجه بفرمایید:

نیاز به محبت، عشق بی قید و شرط، تایید و توجه والدین و دیگران از نیازهای اصلی کودکان است و زمانی که این نیازهای کودک نادیده گرفته می شود و والدین نمی توانند پاسخ سالم سازنده، درست و به جایی به این نیازها بدهند، الگوهای رفتاری تاییدطلبانه و مهرطلبانه را در درون او به شدت تقویت می کنند.

در این شرایط فرد برای گرفتن مهر دیگران حاضر است دست به انجام هر کاری بزند. درواقع آنچه که به عنوان نیاز عاطفی در کودکی وجود داشته، به خوبی از سوی پدر و مادر ارضا نشده و به این ترتیب این فروخوردن ها و سرکوب شدن نیازهای عاطفی در کودک، او را به سوی مهرطلبی سوق داده است.

البته داشتن احساس تایید خواهی و مهرطلبی بدین معنا نیست که تا پایان عمر مجبور به تحمل این اخلاق باشید زیرا آسیبهای فراوانی را خواهید دید که به مواردی از آن در نامه تان نیز اشاره کرده اید. می توانید با مراجعه حضوری به یک درمانگر، برای رفع این ویژگی کمک بگیرید موارد زیر را هم در نظر داشته باشید:

• دلیلی ندارد که همه اطرافیان از ما راضی باشند، پس نیازی نیست با فداکاری یا زیاد کار کردن به جسم و روح خود فشار بیاورید.
• بلافاصله به همه خواسته هایی که دیگران از شما دارند جواب مثبت ندهید. وقتی مطمئن شدید که انتخاب ها و اولویت های خودتان را در نظر گرفته اید می توانید به خواسته طرف مقابل جواب دهید.
• شما ویژگی مهرطلبی را از دوران کودکی با خودتان آورده اید و سال هاست که این مسئله با شماست پس انتظار نداشته باشید که به سرعت از بین برود. مثلا اگر مدام فکر می کنید که باید به اطرافیان سرویس بدهید تا مورد تاییدشان باشید با خودتان تکرار کنید که شما برای خدمت کردن به دیگران به دنیا نیامده اید و شما هم نیاز به استراحت و تفریح و… دارید.
• به جسم تان توجه کنید، به خودتان برسید و از جسم و روان تان مراقبت کنید. به این موضوع فکر کنید که آخرین بار چه زمانی برای خودتان وقت گذاشته اید، کی برای خودتان پول خرج کرده اید و چه وقت خودتان را خوشحال کرده اید؟
• بالا بردن احساس خوب نسبت به خود و دوست داشتن خود به حد کافی، تا اینکه جام خالی از مهر وجود را کم کم پر کنیم تا به دلیل خالی بودن، نیازمند تایید خواهی از دیگران نباشیم.
• مواجه شدن با ترس ها و آنچه که از درون باعث ناراحتی شماست می تواند به شما کمک کند.(اگر مهرشان از من قطع شود و مرا رها کنند و مورد تایید نباشم، چه می شود؟ و ...) البته توجه بفرمایید که در اینگونه واکاوی ها ممکن است ابتدا قدری حالتان مثبت نباشد اما به مرور و با تسلط به خود می توانید از این ویژگی دوری کنید.
• معمولا مردم و اطرافیان، خشنودکن ها را دوست ندارند فقط انها را تحمل می کنند.
• عصبانی نماندن را تمرین کنید. توجه داشته باشید که گاهی اوقات، همانقدر که در بعضی مواقع لازم است ناراحتی خود را به صورت کنترل شده به اطرافیان نشان دهید (بدون پرخاشگری کلامی و...)، باید بدانید که چطور از خشمتان کم کنید. مثلا می توانید برای خودتان تکرار کنید که: «این بدترین اتفاقی نیست که تاکنون روی داده. مشکلی است که می توانم از پس آن بربیایم.» یا "بنا نیست شرایط همیشه بر وفق مراد من باشد و من هم همیشه مطابق میل دیگران".
• شما حق دارید که ابتدا به نیازها و خواسته های خودتان توجه کنید و اولویت شما خواسته های خودتان باشد.
• نه گفتن را تمرین کنید. اگر انجام تقاضایی برایتان امکان ندارد محترمانه به اطلاع طرف مثابل برسانید. نیازی نیست همه همیشه از ما راضی باشند و تاییدمان کنند.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری