سلام عرض می کنم دوست عزیز

اضطراب جدایی در کودکان از 6-7 ماهگی آغاز می شود در 18 ماهگی به اوج خود می رسد و در دو سالگی کاهش می یابد. با توجه به اینکه فرزند شما سه ساله هستند،  و به تازگی از این مرحله  از رشد عبور کرده اند ،بسیار طبیعی است که فقط در منزل اقوام درجه یک بدون حضور شما بمانند. اگر در  منزل اقوام در جه یک هم که در گذشته  آرامش داشته ، بی قراری می کند  یا بدون شما نمی ماند ممکن است بنا به اتفاق کوچکی که اخیرا افتاده  باشد ( مثل تغییر خاصی در زندگی ، جابجایی ، سفر ، ورود فرد نا آشنایی  به محیط امن کودک . ،،، ) یک بازگشت موقت  به مرحله قبلی داشته باشند و با همراهی و حمایت شما دوباره از این مرحله طبیعی رشد ، به صورت ایمن عبور  کند. 

کمکی که شما می توانید برای ایمن عبور دادن فرزندتان انجام دهید :

* قبل از خروج منزل حتما با او صحبت کنید، به او اطلاع دهيد  و خداحافظی کنید.

* از روی ساعت زمان برگشت خود را بهش نشان دهید و در زمانی که گفتید برگردید و به قول خود وفادار بمانید.

* از زمان کوناه برای تنها گذاشتنش شروع کنید.

* بهش این اطمینان را بدهید که هر زمان که نیاز داشت می تواند با شما تماس بگیرد.

* فرد خاصی را به عنوان جایگزین خود برای برطرف کردن نیاز هایش ( مثل دستشویی رفتن ، غذا و آب خواستن ، بازی کردن ، ..) معرفی کنید.

* دایره امن افراد غریبه را به تدریج گسترش دهید.

در خصوص ارتباط با کودکان دیگر فرمودید  برداشت شما این است که از  کودکان هراس دارد. سه سالگی سن اجتماعی شدن کودکان هست و برای فرزند شما بسیار زمان مناسبی است که  وارد محیط اجتماعی مثل مهد کودک شود و البته این ورود نیز با توجه به  اضطرابی که اشاره کرده اید بهتر است که تدریجی و در ابتدا با حضور خودتان شروع شود. مثلا از کارگاه های مادر و کودک شروع کنید که خودتان در ابتدا حضور دارید. یا می توانید به صورت ساعتی از خانه های بازی کودک استفاده کنید تا کم کم فرزندتان ارتباط با همسالان خود را شروع کند .  و در کنار شما پایه های عزت نفس سالم و مهارت های زندگی مثل حل مسئله ،  ارتباط موثر را فرا بگیرد.

از اینکه به ما اعتماد کردید و سوال خود را مطرح نمودید سپاسگزارم.

مونا سادات گوشه