سلام وقتتون بخیر
من بیست سالمه و نزدیک به چهارساله با پسری هم سن خودم اشنا شدم
ما در یک شهر نیستیم و چند باری بیشتر همو ندیدیم با اینکه شهرامون نزدیکه
ایشون سال دوم دانشگاس ولی من بنا به دلایلی پشت کنکورم
پسر خوبیه و تا به حال از من درخواست منفی ای نداشته!
ازم مواظبت میکنه و همه سعیشو میکنه من تمرکز کنم روی درس و خلاصه میخوام بگم هوامو داره
هرچند هررابطه ای بالا پایین و کمی های خودشو داره
از هم دوریم و خیلی نمیتونیم ارتباط داشته باشیم به خاطره خانواده هامون که نمیدونن
خلاصه زیاده گویی نکنم
من یه بارم باهاش بحث کردم که اگه دوسم داشتی به خانواده هامون میگفتی گف الان من چی به پدرت بگم؟
دیدم راس میگه و نتونستم چیزی بگم و منو قانع کرد که داره کاراشو انجا م میده
میگه تو فکره هیچیو نکن من درستش میکنم و ازین حرفها
واقعیت اینه که انقدر همه میگن پسرا هوس بازن دروغ گوان برای ازدواج نمیخوان تورو -جا میزنن ویا اینکه پسرا تووسن کم جوگیرن بشه 25 سالش تورو میندازه دور و ازین حرفا
میترسم خیلی و اشفته شدم
میترسم چند سال از زندگیمو تباه کنمو اخرم به هیچ برسم
باید چیکار کنم؟
هیچ کسیم نیس از خانواده و اطراف که بتونم باهاش مشورت کنم
واقن مضطرب و عصبی شدم و خیلی میترسم نمیدونم درست و غلط چیه
از طرفی میگم جدا شم وقتی همه میگن عاقبت نداره ولی خب دوسش دارمو میگم نکنه اشتبا کنم از دستش بدم
با حرفم کاری از پیش نبردم
هرچیم راجب این ترسم باهاش حرف زدم یا ناراحت شده یا سعی کرده ارومم کنه
اما من فکرم اروم نمیشه میترسم:(لطفا کمکم کنید:(

مهمترین سوال :