من و پارتنرم مدتی در ایران و‌مدتی در آلمان با هم بودیم و بعد برک آپ‌کردیم چون تکلیف زندگی و‌ویزای او معلوم‌نبود، تا وقتی اتفاقی ویزای هردومون آماده شد و با فاصله یک هفته از هم‌وارد آمریکا شدیم. جمعا۳ساله با همیم.با خانواده اون یک خونه گرفتیم و‌با هم‌زندگی میکردیم. من آدم‌ درون گرایی هستم و تحمل سروصدا ندارم ، و‌خانواده اون کاملا برعکس و‌گاها به من ایراد هم میگرفتن که چرا درونگرام، و اینکه نمیذاشتن خودم باشم من و کلافه میکرد بخصوص اینکه پارتنرم از هفته اول ۱۴ ساعت در روز سر کارمی رفت و من هشت ماه با این خانواده تنها زندگی میکردم. دوتا دعوا پیش اومد با برادر و پدرش و هردوبار توهین از طرف اونا بود و من صبرم و از دست دادم و جواب دادم.. من در هر دو‌مورد عذر خواهی کردم‌و قضیه تموم شد و ما خونه جدا گرفتیم اما مادرش مرتب به من حرف های زخم دار میزد و حدود یک ماه آخر که با اونا زندگی کردیم با من نه حرف زد و نه غذا(آشپزی با ایشون بود) و همچنین توهین.ما وقتی خونه خودمون جا افتادیم من ناخودآگاه تلافی تمام رفتارهای اون خانواده و حق به جانب بودنشون و سر پارتنرم خالی کردم و این دعواها ۶ماه طول کشید تا آخرسر یک روز به پارتنرم گفتم جمع کن برو‌و او هم رفت و الان سه ماهه که من تنها زندگی میکنم. من تله رها شدگی دارم و او مرتب هر آخرهفته بعد از کار زیاد طول هفته میرفت به خانوادش سر میزد و این تشدید میشد در من. من خانواده پارتنرم و نمیتونم بپذیرم و مشکلم فقط با اوناست اما پارتنرم معتقده مادوتا مشکل داریم که ۹ماهه دعوا داریم.ما مشاوره هم رفتیم. من هم تلاش کردم به خانوادش حسن نیت نشون بدم اما خیلی سختن. من هم نمیتونم دور باشم از پارتنرم چون هیچ کس و اینجا ندارم. باید چیکار کنم؟

مهمترین سوال :