سلام
دختر ٢٢ ساله اي هستم دانشجوي پزشكي از وضعيت تحصيلي خانوادگي ظاهري و مالي نسبتا خوب و متوسط به بالايي برخوردارم
طي دوران تحصيلم در دانشگاه با پسري آشنا شدم كه از يك رابطه عاطفي جدي بيرون اومده بودن و به شدت بي اعتماد و بد بين بودن و سوء ظن شديدي هم داشتند
از همون اول هم به من گفتن كه قصد شروع رابطه عاطفي ندارن اما من عميقا به ايشون علاقه مند بودم و تمام تلاشم رو به كار گرفتم و از تمام توان زنانگيم و عشق و محبت ام استفاده كردم تا بتونم اون رابطه ي دوستي معمولي رو به يك رابطه عاطفي تبديل كنم ، البته ما هفته اي ٣ الي ٤ بار بيرون ميرفتيم هرروز با هم به طور طولاني حرف ميزديم علاوه بر چت ، اونقد اخلاق و شخصيت برون گرامون با هم چفت بود كه جدا از كنار هم بودن لذت ميبرديم و به معني واقعي كلمه رفيق هم بوديم ، ايشون براي من احترام و ارزش خاصي قائل بود به خاطر من خيلي از روابطش رو تموم كرد و حتي تصميم به ترك سيگار داشت از لحاظ رقتاري بهم توجه ميكرد و تقريبا همه چيز مثل يك رابطه جدي عاطفي بود به استثناي تماس فيزيكي كه حتي كوچكترين تماسي چه دست دادن ساده هم بين ما نبود اما ارتباط خيلي خوب و عالي داشتيم تا اينكه بعد از دو ماه من به طور زياني إبراز كردم كه ميخوام براي هميشه كنارش باشم و مسائل إحساسي و از اين قبيل
درست از همون روز رفتار ايشون عوض شد و كم كم سرد و سرد تر شد و از من دورتر ... تا اينكه بعد از چند هفته رابطه ما به طور كامل تموم شد و بدون رد و بدل شدن هيچ حرفي خيلي آروم از زندگي من بيرون رفت .. از اون موضوع نزديك ٦ ماه ميگذره و من به طور عجيبي دچار خودكم بيني و افسردگي هستم و احساسات عميقم نسبت به اون آدم حتي صداش ، حرفاش و تك تك كارهاش هنوز توي مغزم ميپيچه

مهمترین سوال :