سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

ایا من مشکل روحی دارم؟

پرسش

تاریخ ثبت : 14 آذر 1397
610  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
سلام.خیلی خوشحالم ازوجود این سایت خوب ک انگارتنهاجایی هست که میتونی منطقی ترین جواب برای سوالات درونت پیدا کنی وازبلاتکیلیفی و بی جوابی رهابشی
من تقریبا تموم سولات روابط عاطفی روخوندم دیدم دارید میگید اشخاصی ک ترک ناگهانی رابطه دارن ب بلوغ شخصیتی نرسیدن

من یکی ازهمون افرادم که تورابطه عاطفی یدفه غیب میشم 25سالمه ومامایی خوندم .ظاهرخوبی دارم خیلی سخت پسری ب دلم میشینه ک باهاش رابطه عاطفی برقرارکنم درطول رابطه خیلی دوسش دارم ازته دلم دائم باپیام درارتباطیم روابطم درحد بیرون رفتن و نهایت دست دادن هست وزدن تو سروکله ی هم .ولی اجازه نمیدم نگاه جنسی بهم داشته باشن بیچاره اذیت میشن ولی توهرموردی هم ک داشتم بااین قضیه کناراومدن
رابطه بشدت گرم میشه وتاجایی ک برای بیرون رفتن باهم میشینن ثانیه هارومیشمارن..من واقعا دوسشون دارم اونام همینطور وهمه چی گرم بعد نمیدونم چرا تصمیم میگیرم دیگه نباشم وبسه باید تموم بشه باوجود دوس داشتن زیادم اصلا نمیگم چون بگم تموم کردنش برام وحشتناک میشه عذاب میکشم لحظه ی خداحافظی رو هیچ وقت دوس نداشتم بخاطر همین بدون اینکه بگم میزارم میرم مثلا عوض میکنم خطمو
نمیدونم ترس ازترک شدن دارم ک اینجوری خودم اقدام میکنم؟بعدغیب شدنم تایه هفته کنترل میکنم ک سراغشونونگیرم بعدش دیگه خود بخودفراموش میشن وکلی زمان مثلا یکسال طول میکشه تابتونم پذیرای نفرجدیدباشم بعدبازدوباره همین کاروبااونم میکنم البته اینم بگم هیچ کدوم روبط هدفدارنبودن برام طرف مقابلم چیزی نمیگفت..4رابطه این شکلی داشتم مدت زمانشونم همگی5یا6ماهه بودن

مهمترین سوال :

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

شایان غدیری
شایان غدیری
03 دی 1397 ساعت 10:47

سلام دوست گرامی


من پرسش شما را خواندم. ظاهراً رابطه شما با والدین بسیار خوب بوده است،  و از این بابت جای خرسندی ست. با این حال، نگرانی و وحشت زیاد از اتمام  رابطه، باعث میشه پیش از آنکه این اتفاق واقعا بیفتد، خود به آن خاتمه دهید. چرا ؟ ظاهرا عوامل متعددی میتونه قابل بررسی باشه با این حال فرضیه ای که در اینجا نزدیک به علائم است؛  ترس از طرد شدنه. اینکه دیگران شما را کنار بذارند. احساس تنها ماندن کنید و یا شاید احساس دوست داشتنی نبودن،  احساس بی ارزشی! 


وقتی شما تقلامیکنید این واکنش را مدام در رویارویی با چنین موقعیت های به کار بگیرید هرچند باعث میشه موقتا آن احساس را تجربه نکنید ولی در ادامه، باعث عمیق تر شدن ترس شما از این احساس میشه. در واقع با اجتناب ، شما کمک می کنید تا این ترس، به شکلی کابوس وار ، همیشه همراه تان بماند. و روابط تان پیوسته در چرخه ای از گرفتن و رها کردن تکرار شود. این واکنشِ اجتناب و فرار،  بر ذهنیت پیش فرضِ شما از فرجام روابط نیز تاثیر منفی مضاعف میذاره و کمک میکنه که ذهنیتِ کودک آسیب پذیر و تنهایتان پیوسته تقویت شود!


وقتی به تدریج به این آگاهی می رسید و در خصوص عملکرد ویرانگر این اجتناب ها به واسطه ترسی ذهنی ، بینش کافی به دست میارید بهتر میتونید این واقعیت رو بپذیرید که هر رابطه ای، بصورت واقعی، قطعا منجر به ترک شدن نخواهد شد. به همان صورت که حتما ضمانت تداوم نخواهد داشت.


پیشنهاد درس : رهایی از تنهایی ( تله رهاشدگی )


با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی

معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه