۲۰سالمه,پارسال از یه نامزدیه چهار ماهه اومدم بیرون,اولش همه چیز خوب بود و من و خانوادم فکر میکردیم خوشبخت شدم.اما یکم که گذشت روز به روز اختلافا بیشتر شد.تا جایی که جز دعوا حرفی برای گفتن نبود,و بعد تصمیم گرفتم این اشتباه رو تمومش کنم و بعد از چند ماه کشمکش همچیز تموم شد...وقتی توی اون نامزدی بودم شبا از استرس و ترس آینده خوابم نمیبرد. درون خودم خیلی احساس تقصیر میکنم از اینکه سازش نکردم.یا این اشتباهو کردم.از خودم متنفرم .توی تمام روابطم رابطه رو ترک کردم.با اینکه مایلم زندگی مشترک خوبی در آینده داشته باشم.خیلی بی انگیزه و کرخت شدم و احساس تنهایی میکنم.حس صمیمیت با دوستامو از دست دادم.و گاهی حس میکنم دارم دوستام رو از دست میدم و دوستم ندارن.حس میکنم اگر بمیرم خیلی ناراحت نمیشم.با این سختی هایی که از بچگی کشیدم از ادمی که هستم بدم میاد. چند ماهه اخیر با یکی از همکلاسیهام آشنا شدم.که درخواست داره که بیشتر آشنا بشیم. اما مشکل منم.که نمیدونم چمه؟!گاهی به دلم میشینه و به آشنایی بیشتر رضایت میدهم.امادو بار که بیرون میریم. حالم بد میشه و استرس و ترسم بر میگرده..گاهی حس میکنم برام جذاب نیست و رابطه رابطه ی مناسبی برای من نیست وقتی جواب منفی میدم همه چیز اروم میشه اما احساس خلا زیادی میکنم.و میبینم اینم درست نیست. نمیدونم چی درسته؟ قبلا چند ماه پیش روانکاو رفتم اما کلی هزینه کردم و هیچ چیزی عایدم نشد.

مهمترین سوال :