سلام دوست گرامی

در این روزها و ماهها لحظات بسیار سختی را تجربه می کنید. انسان زمانیکه فردی را از دست می دهد گاهی در گذر از شیار خاطراتش به دنبال تصاویری می گردد تا با درد ناشی از فقدانش مقابله کند. 

حق دارید پس از گذشت پنج سال از آن جدایی، همچنان متاثر باشید. دلتنگش شوید و برای این دوری اشک بریزید. دوست داشتن آخرین احساسی ست که در انسان کمرنگ می شود. و خاطرات چه شیرین و چه تلخ ،گاهی مایه عذاب آدمی می گردند. احساسی که این روزها با آن مواجه هستید.

در بخشی از پرسش خود بیان نموده اید که چگونه آن خاطرات را فراموش کنید. در زمانی که عذاب این خاطرات شما را متاثر نموده است؛ وقتی پای تجربه ی حسِ عذاب در میان است ردپایی از حس تقصیر در درون آدمی او را می آزارد. گویی حسی از تقصیر در عذابی درونی؛ میان کسی که نبوده اید و کسی که می خواسته اید باشید؛ شما را در تقلایی در پیوند ناگسستنی با گذشته قرار داده است؛ تا احساس عذاب ناشی از حسِ احتمالیِ تقصیر اندکی کاهش بیابد. بخشی از این تقلا برای کنار آمدن تدریجی با فقدان، طبیعی ست با این حال زمانیکه این مکانیسم دفاعی؛ طولانی می شود و بازگشت به گذشته در پناهِ نسبتا امنش ، تنها شیوه ی رویارویی با درد ناشی از فقدان و اجتناب از دلواپسی های ناشی از تنها شدن تان می گردد؛ ظرفیت روحی و روانی تان جهت بازگشت به زندگی را تضعیف می کند. در متن اشاره داشتید  زودرنج و سخت گیر هستید. گاهی ممکن است الگوهای سخت گیرانه به شکلی از پیام های سرزنش گرانه درآیند که با آن بخواهید کفاره ی از دست دادن معشوق تان را با تداومِ ماندن در گذشته، و محروم کردن خودتان از دیگران بدهید؛ تا اینگونه آرام تر شوید. با این حال بخشی از واقعیت عشق در رهگذر خاطرات آن است که ردِ لمس عواطفِ کسی که حضورش بخشی از زندگی ما بوده است همیشه بر شیشه ی احساسات مان باقی خواهند ماند. ما نمی توانیم آنها را پاک کنیم و یا فراموش شان کنیم. تلاش برای فراموشی، موجب تداوم و مقاومت بیشتر خاطرات و طغیان احساسات ناگوار و رنجش بیشترتان می شود. 

اشاره نمودید که نمی توانید به رابطه با فردی دیگر بیاندیشید و او برای شما جذابیتی ندارد. گاهی اشتیاقِ به دست آوردنی دیگر، در سایه سنگینِ از دست دادنی دوباره، و یا وفاداری به گذشته ی از دست رفته برای کاهش عذابی درونی، انسان را در تقدسی عاشقانه نسبت به معشوقِ گذشته حفظ می کند. هرچند که شما حق دارید نتوانید احساسات مشابهی را در دو فرد با دو تجربه و در دو زمان متفاوت دریافت نمایید،  با این حال این شیوه از مقایسه ممکن است شما را در استیصال و بن بست قرار دهد.

رویارویی و پذیرش تدریجی این احساسات در شیوه ای از زیستن و نگریستنِ واقع بینانه و با رها کردنِ تدریجی خود از بندهای گذشته، میسر خواهد بود. اسارت در گذشته، شما را در وضعیتِ انفعالِ مزمن قرار می دهد. و به مرور با آن خو می گیرید. امیدوارم که بتوانید ضمن اعتبار بخشیدن به احساسات درونی تان و همسویی بیشتر با واقعیت های موجود- علی رغم دردی که برایتان به همراه دارد - ذهن و قلب تان کمی تسکین یافته و مسیری دیگر را در سفر ارزشمند زندگی تان تجربه نمایید. همچنین در صورت امکان می توانید در این راه از همراهی یک مشاوره و یا رواندرمانگر نیز بهره مند شوید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی