سلام دوست گرامی

مساله ی شما در وضعیتی که در پیش دارید میتونه به این صورت  قابل بررسی باشه :

فکر اتوماتیک شما : دروغ گفتن باعث میشه اوضاع روحی و روانیم بریزه بهم ،

باورِ  مرکزی شما : پس  اگر هیچ وقت دروغ نگم میتونم زندگی عادیمو کنترل کنم،

قانونِ  شما : من هیچ وقت نباید دروغ بگم - من اجازه دروغ گفتن ندارم،

نتیجه : گاهی اوقات باعث میشه مجبور بشید که دروغ بگید،

پیامد : حالتون خیلی بهم میریزه و احساس عذاب وجدان زیاد بهتون دست میده.

پیشنهاد میکنم بررسی کنید ابراز واقعیت هایی که گاهی مجبور شده اید  کتمانشان کنید چقدر ضرورت دارد؟ اگر به عنوان مثال دروغ بگویید چه احساس و یا فکری از شما عبور میکند؟  آیا آنها مسائلی ست که به طور مستقیم در رابطه با دیگران تاثیرگذار است؟ و یا صرفا موضوعی ست که می توانید خودتان حلش کنید ؟

درگیر شدن اطرافیان در افشای آن چه کارکردی میتونه برای شما داشته باشه؟ اینکه باعث میشه در لحظه حالتون خوب بشه و یا مواردی دیگه؟

بنابراین وقتی در کتاب قانون زندگی می نویسید هیچگاه اجازه دروغ گفتن ندارم این شما را گاهی در بخش هایی از زندگی بصورت متضاد وادار میکند که اقدامی انجام دهید که درست برخلاف قانونی ست که برای خود وضع کرده اید. و تجربه احساسی که به واسطه این شرایط خواهید داشت همراه با هیجانات همراه از جمله احساس گناه و .. خواهد بود.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری طوبی