سلام خدمت شما دوست گرامی

تجربه ای که از ازدواج تان داشته اید و حس ناخوشایندی که هم اکنون به زندگی مشترکتان دارید، قابل درک است و از این بابت همدردی منو 

نسبت به خودتون بپذریرید. چرا که یک ازداوج درست بناست که حس امنیت و آرامش به زوجین دهد و فضایی باشد برای ادامه ی رشد شخصی و 

گسترش و پیشرفت در زمینه ی اهداف مشترک. 

* به اینکه در گذشته به چه عللی حتما می بایست خانواده های ناراضی از این پیوند را راضی می کردید، اشاره نکردید.

* و اینکه در ماههای اول ازدواج پس از خیانت همسر چگونه رابطه ی زخمی و آسیب خورده را ترمیم کرده اید و آیا اصلا این رابطه پس از این 

شکاف عمیق ، ترمیم و بازسازی شده یا نه هم اشاره ای نکردید ( چه بسا شکل شکاف و سردی موجود در زمان حال، هنوز تحت تاثیر آن کسل عمیق 

باشد).

* تردید هایی که امروز دچار آن هستید، به جاست؛ چون وقتی یکی از زوجین به جدایی و طلاق می اندیشد، طبیعتا دچار این تردیدها می شود.

* برای بهبود رابطه درست تر این است که زن و شوهر با هم اقدام به مراجعه برای مشاوره کنند چون ماهیت رابطه دونفریست و بیماری حادث 

شده بر رابطه هم دونفریست و هر دو نفر مسئول اصلاح و بهبود و یا یک سره کردن وضع موجودند( اقدام یک نفر رابطه را یک طرفه می کند و بازی 

یک طرفه تمام مسئولیت را گردن همان یک نفر می اندازد و این به مرور زمان باعث فرسایش و خستگی روانی می شود).

* در نظر داشته باشید ترسی که آن روز برای ادامه ندادن این رابطه داشتید چون فرمودید گاهی فکر نامناسب بودن رابطه و 

ادامه ندادن را داشته اید، امروز هم باشماست. شاید بهتر باشد این فکر را از نو مرور کنید و می توانید برای  این امر کمک 

تخصصی بگیرید.

پیشنهاد :

1- اگر حاصل این زندگی مشترک فرزندی نیست، که اشاره ای هم نشده، بهتر می توانید روند گذشته را ارزیابی کنید و برای زندگی خود تصمیم 

بالغانه ای بگیرید البته با تاکید بر ارزیابی های بالغانه.

2- بهتر است با همسرتان گفتگو کنید و سبک زندگی مشترکتان را با هم مرور کنید و سوالی را که در پایان هر دو نفرتان می بایست جواب دهید را 

پاسخ بدید که " آیا این زندگی همان است که ما از روز اول می خواستیم "؟ اگر نه راه چاره را با هم پیدا کنید(سرمایه ی عمر تنها سرمایه ایست که 

جایگزین ندارد). 

3- سوال دوم اینکه آیا ما می خواهیم در 5 سال آینده نیز همین جایی باشیم که امروز هستیم ؟ پاسخ هر دو نفر شما به این دو پرسش اساسی و 

مهم، خیلی از تردید ها را حل و فصل خواهد کرد.

4- در صورتی که همسرتان از ورود به این نوع گفتگوی بالغانه طفره رفتند جهت دهی گفتگو را بدون هیجانات منفی در خود مدیریت کنید. 

توجه داشته باشید گفتگوی بالغانه گفتگویی است فارغ از سرزنش و زیر و رو کردن خاطرات تلخ گذشته و در آن بیشتر  توازن بین زمان صرف

شده و آنچه به دست آمده ، مورد توجه قرار می گیرد.

5- در مورد موقعیت و کسب استقلال هم در سن 27 سالگی هنوز فرصت خوبی در اختیار دارید که با یک برنامه ریزی دقیق و حساب شده و البته در 

یک بازه ی زمانی که لازمه ی هر روندیست ، می توانید به موفقیت دلخواه برسید. 

با تشکر از اعتمادتان، پاسخگوی سوالات بعدی شما خواهم بود.

ویدا چیتگر - کارشناس ارشد روانشناسی - خانه ی توانگری