سلام دوست گرامی

نامه شما را خواندم. شرایط سختی را در این سالهای دوستی متحمل شده اید. رابطه با فردی که نوسانات زیادی را با خود به همراه دارد بسیار پرالتهاب ، پر رنج و دردآور است. با این حال مساله اصلی اینجاست چگونه علی رغم این نوسانات و بی ثباتی ها، همچنان خود را در این رابطه حفظ کرده اید؟ 

چه نگهدارنده ها و مزایایی باعث شده اند با وجود این موانعِ جدی - حرفهاش، قهرهای طولانی مدتش و تنبیه کردنش-  به رابطه برگردید؟ 

در جایی از متن اشاره نمودید :

من از رو یه حس ک نمیدونم ترسه یا وجدان یا ...میگم خوب فشار روشه درک کن...

به نظر شما درک این مساله، چقدر به ترس شما از تنها ماندن و رهاشدن، و چقدر از آن، به احساس وجدان و تعهد به رابطه برمیگرده ؟

فکت های اشاره شده در متن من را به این فرض می رساند که ممکن است ترس از تنها شدن باعث می شود هر بار با رفت و برگشت های او کنار بیایید. ذهنتان آن را به وجدان و تعهد، معنا میکند با این حال پشت این واژه ها ، باوری مبنی بر تنها بودن و دوست داشتنی نبودنتان، باعث می شود خود را به رابطه برگردانید ؛  

با توجه به اینکه  در بخش هایی از متن اشاره نمودید :

- من کلی رو خودم کار میکنم که با خودم وتنهاییم کناربیام سرو کلش پیدا میشه،

- من حس میکنم واسه این ادم ارزشی ندارم ک تو شرایط سخت زندگیش پرتم میکنه بیرون...

لذا برای دور شدن از احساس بی ارزشی و باور تنها ماندن، خود را با اعمال شاقه در این رابطه حفظ می کنید. به نظر میرسه رفتارهای کنارآمدن تان با چنین مسائلی،  تسلیم باشد. جایی که اشاره میکنید با تنهاییم کنار بیام.  و جایی دیگر  که با هر بار آمدنش،  او را می پذیرید. اینها الگوهای رفتاری شما در ارتباط با تله هایی هست که دارید تجربه میکنید. ماندن در روابط بی ارزش کننده و بی ثبات. 

لذا توصیه می شود با مدنظر قراردادن نکات اشاره شده، ضمن بررسی دقیق چنین الگوهایی در آینده ، خود را از این روابط و ارتباط صمیمانه با چنین آدمهایی چه در هم جنس و چه در جنس مقابل کنار بکشید. اینها همان روابطی خواهند بود که موجب تداوم تله هایتان و تقویت باورهای مرکزی ناکارامدتان می گردند.

ممکن است پس از یک دوره جدایی مدتی را تحت تاثیر قرار بگیرید. غمگینی ، ملال و احساس تنهایی پس از جدایی  تا مدتی قابل درک است. با این حال،  وقتی تنها ماندن، شیوه ی کنار آمدنتان با این موقعیت ها شود؛ ممکن است باز به چنین روابطی باز گردید. چرا که گزینه های خود را برای سازگاری با شرایط جدید محدود کرده اید و مدام میان دو وضعیت:  تنهایی و بازگشت تغییر مسیر میدهید.

انزوا به تنهایی ، گزینه های شما را محدود میکند. غم جدایی را سنگین تر و تجارب جدید را ناممکن میکند. در کنار تحصیل و تمرکز روی آن، فعالیتی را بعنوان کنترل کننده های موثرِ شرایط و عواطف در نظر بگیرید. تفریح ، ورزش و شرکت در گروه های علمی و دوستانی که الگوهای ارتباطی باثبات و کم نوسانی دارند کمک میکند دنیای روابط و احساسات شما متنوع و وسیع تر شود.

در کنار توجه به موارد اشاره شده، پیشنهاد میکنم برای ارزیابی عمیق و دقیق تر به یک رواندرمانگر نیز مراجعه نمایید.

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری

خانه توانگری