‌ سلام!

الگویی که اشاره کردید، الگوی ارتباطی شایع در روابط هست که یکی از طرفین نقشِ اجتنابی و‌منفعل رو داره و طرف مقابل نقشِ مضطرب و واکنش دهنده! که هر چندوقت یکبار شما بخاطر فشارها توانتون در اجتناب کاهش پیدا میکنه و  برای مدت کوتاه و حتی لحظه ای نقشِ مضطرب و واکنش دهنده رو ایفا میکنید و با رفتارِ تنبیهی کوچکی همسرتون کمی عقب می کشند و مجددا هر کدو به نقش های خودتون برمی گردید!

و متاسفانه این رفت و برگشت رفتاری تا همیشه میتونه ادامه پیدا کنه!

خبر خوب این هست که این نوع رابطه شبیه به بازی پینگ پونگ هست و وقتی همبازی، خوب بازی نمیکنه با زمین گذاشتن راکت (به معنی خروج از نقش اجتنابی و نرفتن در نقش واکنش دهنده و رعایت اصول ارتباطی بالغانه و سالم)این بازی متوقف میشه و تنش ها کاهش پیدا میکنه.

در واقع شما بر تمرکز بر نقش خودتون در رابطه میتونید به بهبود این سبک ارتباطی کمک کنید و لحاظ کنید که خروجِ از این نقش، به معنای رفتن در نقش مضطرب نیست بلکه رفتار بالغانه منظورم هست .

یکی از رفتارهای جایگزین در زمان بروز رفتارهای اضطرابی ، این هست که بحث خاتمه پیدا کنه و بعد از وقفه ی چندساعته یا چند روزه مجدد به موضوع برگشته و‌در زمان آرامش مسیله بررسی بشه!

و‌یا در زمانهایی که خواسته ای دارید ، درخواستتون و‌علت و‌منطق این درخواست رو در آرامش اعلام کنید

میتونم احساستون رو درک کنم زمانیکه برای حفظ رابطه موضع اجتناب و‌انفعال رو‌انتخاب کنید، هم از خودتون ناراحت و عصبانی میشوید و هم از همسرتون، از طرفی نباید فراموش کنیم که این یک زمین بازی هست و همون اندازه که شما اذیت میشوید همسرتون هم اذیت میشوند و واکنش نشون می دهند...

و متقابلا نیازهای هر دو از رابطه دچار ناکامی میشه

سوال جالبی داشتید مبنی بر اینکه اصلا اصلاح رابطه شدنی هست؟ به نظر میرسه انتظار دارید این الگوهای قدیمی  به سرعت اصلاح شوند تا راحت شوید اما همین انتظار میتونه به سرعت ناامیدتون کنه و مانع رشدتون بشه!

حتما کمک از  درمانگر موثر هست و‌همینطور درس غیرحضوری