سلام به شما صبا گرامی

از متن نامه تان متوجه دل نگرانی های شما و خانواده ی گرامی شدم و در خانواده های ایرانی این می تواند مسئله ی مهم و قابل درکی باشد ؛ ولی به هر ترتیب چیزی که هست شما و خانواده تان حتی اگر در کنار ایشان هم بودید، کار زیادی برای انصراف ایشان از این مسئله نمی توانستید انجام دهید. البته می توانید در نهایتِ صمیمت و آرامش ، نظر خود را به ایشان بگویید و پتانسیل بالقوه ی آن برای مشکلات احتمالی  که ممکن است شما بهتر از خودشان ببینید را بهشان منتقل کنید ولی بیشتر از این کاری نمی توان کرد.

گوی و میدان را به دست خودشان بدهید (اما نه با قهر و مشاجره ؛ بلکه با عشق و محبت و تایید بالغ بودن ایشان ) 

توجه داشته باشید بحث و مشاجره و احیانا تهدید خانواده در این شرایط، می تواند یکی از دلایل اصلی ، اما پنهانیِ این نوع تصمیمات باشد.

سعی کنید در هر تماس فقط محبت و حمایت خود را نثارشان کنید آن هم نه به شیوه ای که بخواهید با محبت تان ایشان را منصرف کنید . اینها مواردیست که روان ِ ناخودآگاه ، نسبت بهشان بسیار حساس است واکنش نشان می دهد. 

با تشکر از اعتمادتان پاسخگوی سوالات بعدی شما خواهم بود.

ویدا چیتگر - کارشناس ارشد روانشناسی - خانه ی توانگری