سلام وقت بخیر. من ۲۹ ساله ام. با اقای ۳۳ اشنا شدم که محل کارشون دور از تهران بودو ماهی۷ روز تهران بودند. سه سال به صورت دورادور همو میشناختیم و این سه سال دو بار پیشنهاد دادند من رد کردم. بار سوم دوست شدیم . کلن هشت ماه دوست بودیم.این هشت ماه تنها یک بار باهم بحث و دعوا داشتیم بدلیل اینکه ایشون برنامه اینده شو که چه موقع میخواد بیاد خواستگاری نمی گفت و من کاملن حس بلاتکلیفی داشتم.ازاول قصدشون ازدواح بود و جدی بودند اما حس جنگیدن و خواستنن و توی رابطه به من نمیدادند. من توی دعوا گفتم خواستگار دارم و مجبور شدم رد کنم و انتظار داشتم واکنشش طوری باشه که تلاش بیشتر کنه اما برعکس شد. بعد دعوا، یه هفته فکر کردیم و دوباره ادامه دادیم.اما بعد از اون، سرد و سرد تر شد تا اینکه یه روز حرف زدیم و من گفتم یه مدت دور باشیم بدون ارتباط. ایشون فشار کاری روشون بود و هر روز از اوضاع اقتصادی و زندگی مینالید و من واقعا اذیت میشم و انتظار دلگرمی داشتم با وجود دور بودن و مشکلات کاری خودم اماحرف و شکایتی نمیکردم. بعد سه ماه فاصله، اومدن و گفتن نمیتونم با دوری کناربیام و کات کردن ودوستانه جداشدیم

مهمترین سوال :
من اصلا انتظار نداشتم کات کنه و رابطه رو ول کنه کسی که این همه ادعای دوست داشتن داشت. خودم هم نمیخواستم کات کنم فقط به خاطر اینکه رابطه رو بهتر کنم یه مدت وقفه انداختم. این اقا خیلی از خصوصیات اخلاقی مورد نظر من و داشتند. خواستم بدونم اگه برگرده با توجه به اینکه من احساسم و اعتمادم به شدت لطمه خورده و خواهر و برادر من هم میدونستند رابطه مارو و در حال حاضر اصلن ذهنیت خوبی نسبت به ایشون ندارند. با توجه به همه مسایل جایز هست که برگردم یا نه کاملن فراموش کنم؟! و اینکه چه کارهایی باید بکنند تا من مطمن بشم که دوباره برگردم؟! در حال حاضر ما هیچ ارتباطی باهم ندازیم. و من تقریبا با این مساله کنار اومدم و از لحاظ روحی اکی هستم ‌. اما گاهی وقتی کسی ازم میپرسه اگه برگرده چیکار میکنی ذهنم واقعا درگیر میشه.