سلام سرمه ی گرامی

صرف ارتباط مرد با همکاران خانم، به خودی خود دلیل بر مسئله ی خاصی نیست.

چند مورد است که بهتر است برای این مسئله بررسی کنید:

1- مراقب باشید نوع نگاهی که به این امر دارید، بر احساس خودکم بینی شما سوار نباشد یعنی مواردی مثل خودکم بینی و یا تله ی بی ارزش را در خود بررسی کنید.چون این موارد می تواند به برداشت ها و نتیجه گیری های شما ، جهت دهد.

2- ارزیابی شخصیت ایشان ( که البته موارد 1 و 2  بهتر است قبل از پیوند زناشویی در هردو نفر بررسی شده باشد )

3- توانایی ابراز بالغانه و اینکه با منطقی ترین و تاثیرگذارترین شیوه به ایشان بگویید که از این رفتار صمیمانه ی ایشان با دیگران ، ناراحت هستید. مثلا یک شیوه ی درست این است که در فضای صمیمی موجود بین خودتان، بگویید" ببین عزیزم من چون تو را دوست دارم قطعا بهت حساس هم هستم (چون عاشق حساس است ) پس از اینکه با خانم های همکارت صمیمی برخورد می کنی نارحت میشم و این میتونه تو رابطه و زندگیمون تاثیر بدی بزاره ... بیا با هم ویروس های زندگیمونو تشخیص بدیم و روی سیستم مون آنتی ویروس اش رو نصب کنیم ...   

بیان درست و بالغانه و دلسوزانه و دوطرفه ی مسائل می تواند کمترین برخوردهای هیجانی را به بار بیاورد و حتی اگر در آن لحظه کودک درون همسرتان (چون شیطنت های اینچنینی معمولا با کودک درون صورت می گیرد ولی فرد به آن نقاب رفتار اجتماعی می زند)  ضربه ای  که بهش وارد شده را بخواهد با واکنش ناخوشایندی بروز دهد، یا با والد سرزنش گر و منتقد ( چون بعضی از  مردان هم اینگونه روابط را " حق " خود می دانند) بخواهد پاسخ دهد،  این بروز  کودکانه یا  این پاسخ والدانه ،  با اینگونه گفتگوهای بالغانه و دلسوزانه و دو طرفه ، تعدیل می شود و رفتار و گفتار به سمت بالغ شخصیت ایشان تنظیم می شود.

در پاسخ به طالع بینی ... اینکه چقدر این نوع شخصیت شناسی ها درست است ... در این مبحث مجالش نیست می تواند بعضی از موارد درست باشد ولی این درست بودن به چه کار می آید ؟ ما اصولا خود را می شناسیم برای چی ؟ آیا برای این است که از آن پس از خود بر اساس صفاتی که اینگونه طالع بینی ها به ما می دهند، آدم بهتری بشویم یا اینکه مدرکی را به دست بگیریم و با آن به صورت دیگران و دنیا بزنیم ؟ 

انسان موجود پیچیده ایست جوری که خودش را ادراک کرده ( از کودکی ) انگار با همان کودکی هم می خواهد تمام مسیر زندگیش را طی کند و چون ممکن است از سوی دیگران و جامعه مورد عتاب و سرزنش قرار بگیرد، به دنبال سند و مدرکی برای اثبات ادراکات کودکی خود است ن 

دوست عزیز نه فال و طالع بینی و نه حتی هیچ گونه شخصیت شناسی که پایه های قدرتمند علمی هم داشته باشند، نمی تواند به انسان کمک کند که زندگی بهتری را برای خود و اطرافیانش بسازد مگر اینکه هر آنچه که هست را بخواهد در خود به تعادل برساند ؛ نه اینکه آن را اینبار با دلیل و برهان بیشتری تکرار کند.

از خود و همسر گرامی تان بپرسید که آیا حقیقتا " فرمان اتوبوس زندگی تان را دست یک کودک بی تجربه می دهید "حتی اگر این کودک امروز 30 ساله یا بیشتر هم باشد. 

با تشکر از اعتمادتان پاسخگوی سوالات بعدی شما خواهم بود

ویدا چیتگر - کارشناس ارشد روانشناسی - خانه ی توانگری