سلام من 33 سالم با پسری شش سال پیش دوست شدم یعنی میشه گفت اولین پسری بود که تو زندگیم باهاش اتباط داشتم تقریبا از همون اول در مور د ادامه دوستیمون میگفت که قصد ازدواج نداره منهم فکر نمی کردم که اینقدر وابسته بشم دوست داشتم فقط باهاش باشم به آینده فکر نمی کردم خیلی روزهای خوبی باهم داشتیم خودش همیشه میگفت به من بهترین دوستش ام حتی یه بار بهم گفت کاش که پسر بودی همیشه باهم دوست میموندیم خیلی باهم خوب بودیم تا اینکه برام خواستگار اومد ولی من فقط میخواستم با دوست خودم ازدواج کنم به غیر اون هیچ مرد دیگه ای رو نمی دیدیم بهش زنگ زدم اون بهم گفت که من قصد ازدواج ندارم اگه خواستگارت پسر خوبیه باهاش ازدواج کن تمام مدتی که خواستگار آومد و رفت من فقط گریه میکردم جواب منفی بهش دادم نه به خاطر طرف مقابلم ازش خوشم نیامد و به دوستم گفتم که من جواب منفی دادم به خواستگارم که گفت چرا نمیشد اصلا دوسش داشته باشی از این حرفا با حرفاش خیلی نارحتم کرد اینکه من چقدر دوستش دارم ولی اون اینجوری میگه در مورد ادامه رابطمون گفت اگه میخوای با هم دوست بمونیم ولی من نمیتونم باهات ازدواج کنم می ترسم بهت خیانت کنم

مهمترین سوال :