سلام
همسر من حدود ۱۸ ماه است كه با ۱۰ سال سابقه شغلش را از دست داده. قبل از اون سمت مهمی در یك كارخانه تولیدی صنعت برق داشت. متاسفانه كارخانه تعطیل شد و همسر من بیكار. بعد از اون به شدت اعتماد به نفسش پایین آمده. چون قبلا پست مهمی داشته الان به كارهای كوچك و معمولی راضی نمیشه و بسیار سخت گیر است. جاهای زیادی برای استخدام مراجعه كرده ولی از هركدوم یه ایرادی گرفته و هیچكدوم رو انتخاب نكرده. ضمنا راضی نمیشه كلا فیلد كاریش رو عوض كنه، چون میگه برای این رشته زحمت كشیدم و نمیتونم بعد از ۱۰ سال همه چیزو ول كنم.
تا ماه پیش ما نامزد بودیم ولی الان یك ماهه كه ازدواج كردیم . من خودم شاغلم. اینكه من میرم سركار و ایشون تمام روز خونه ست خیلی حس بدی بهم میده. میدونم كه خودشم بخاطر این ناراحته. خیلی نگران مخارج هم هستم. بعد از اینهمه مدت هم هیچ كاری جز گشتن تو آگهی ها و ارسال رزومه نكرده.
تمام این مدت من سعی كردم همراهش باشم، بهش اعتمادبه نفس بدم و غر نزنم. نگرانی خودم رو مخفی كردم ولی الان احساس میكنم دچار بحران شدیم. حتی به مشاورم مراجعه كردم و طبق گفته ایشون با همسرم جدی و محكم صحبت كردم. اما نتیجه نداد. فقط مدتی ناراحت بود. حتی ازش خواستم چندتا كلاس تخصصی ثبت نام كنه تا رزومه ش قوی تر بشه ولی معتقده تو كلاس چیزی یاد نمیگیره و باید عملی كار كنه.
لازمه بگم كه ایشون خیلی مسوولیت پذیر هستن و اینهمه زمان بیكاری و انفعال برای همه اطرافیان تعجب برانگیزه.
تقاضا دارم به من در خصوص نحوه ارتباط با همسرم و كمك بهشون راهنمایی های لازم رت بفرمایید
مهمترین سوال :
