با سلام خدمت شما محمدرضا گرامی

مواجه شدن با چنین مسئله ای بی شک مواجه ی سختی است و از این بابت احساس تان قابل درک است. 

ولی چطور تا به این حد فکر میکنید که کنار آمدن با این امر شدنی نیست؟

محمدرضا گرامی والدین معمولا بخشی از زندگی و مسیر زندگی فرزندان خود را پوشش میدهند و نه همه ی آنرا.

قابل درک است که در فرهنگ خانواده محور ایران (بخصوص در بعضی خورده فرهنگ ها هم بیشتر)، عملکرد یکی از اعضای خانواده تاثیر قابل توجهی بر دیگر اعضا دارد ولی این به معنی این نیست که فرزندان حتی در بزرگسالی هم همچنان تاثیرات سوء از عملکرد اشتباه والدین خود بگیرند. 

از یک جایی به بعد استقلال فردی شما مانع از این میشود که افکار و احساسات و رفتار خود را کاملا به عملکرد والدین گرامی خود، گره بزنید.

اگر این مورد را فقط شما در خانواده میدانید، بهتر است با دیگر اعضای خانواده در میان نگذارید مگر زمانی که مطمئن باشید خطرات جدی در میان وجود دارد ولی اگر روابط و وظایف پدر محترم تان کماکان انجام میشود، شما با بیان این موضوع، تنش را به خانواده وارد نکنید چون احتمالا شرایط کنترل این تنش برای خودتان سخت تر خواهد شد نسبت به حالا که این امر را میدانید و راحت تر میتوانید احساسات خود را کنترل کنید.

از طرفی روابط والدین شما هرطور که باشد، شما به عنوان فرزندشان نه میتوانید قاضی عادلی شوید در بین شان، و نه درست است که نقش منجی یکی را بر علیه دیگری به عهده بگیرید. 

در چنین شزایطی بی شک از روند زندگی و موفقیت های خود ، جا  میمانید.

با تشکر از اعتمادتان پاسخگوی سوالات بعدی شما خواهم بود.

ویدا چیتگر. ارشد روانشناسی. خانه توانگری