با سلام خدمت شما رضا گرامی

با توجه به آنچه نوشته اید قابل درک است که در پیچیدگی های ذهن و انتخاب گیر کرده اید.

قبل از هرچیز بهتر است به این نکته توجه کنید که شریک زندگی آدم ، شریک همه چیز نیست یا بنا نیست که باشد.

این انتظار حداکثری از ازدواج، در ذات خودش، ناامیدی بزرگی را حمل می کند.

درست است که ازدواج امر مهمی در زندگی هر دختر و پسریست که لازم است با آگاهی و حساسیت، موارد رسیدن به آن را بررسی کرد ولی به این معنی نیست که : 

اولا فرد را دچار وسواس در انتخاب کند 

دوما کمال گرایی اش نگذارد که از موارد پیش رو، ارزیابی درستی داشته باشد

سوما ترس از انتخاب او را از هر انتخابی منع کند ....

مسئله اینجاست که همانطور که خود شما در مورد مسائل مختلف نگرش های خاص خود را دارید، این حق را برای دیگری هم قائل شوید.

فقط اگر  آنکس که ملاک ها و معیارهای نزدیک تری به شما دارد را انتخاب کنید، چالش کمتری را در ارتباط با ایشان خواهید داشت.

این را هم در نظر داشته باشید هر انتخاب شرایط خاص خود را دارد و نمی توان انتظار داشت که همه چیز در یک فرد وجود داشته باشد.

اصل اولیه در انتخاب یک شخص برای ازدواج از این پیچیدگی ها فاصله دارد و آن هم یک اصل ساده و روان است که اول باید از یک نفر خوشتان بیاید. به همین سادگی .

وقتی قدم اول که جاذبه فیزیکیست در شما و فرد مورد نظرتان بوجود آمد ، کم کم پیش بروید و به آیتم های دیگر توجه کنید.

منظور این است که تا از کسی خوشتان نیامده اگر بخواهید وارد سطوح شناختی و پس از آن اعتقادی و شخصیتی شوید، موانع بزرگی رو سر راه خودتان دارید ایجاد می کنید که حتی خودتان هم قادر نخواهید بود از آن موانع رشد شوید.

با تشکر از اعتمادتان پاسخگوی سوالات بعدی شما خواهم بود.

ویدا چیتگر.  ارشد روانشناسی.  خانه توانگری