درود بر شما

اینطور که از نامه شما برمی آید، در شرایط سختی درخصوص رابطه با مادرتان و تفاوت دیدگاههای خود و ایشان قرار دارید. قابل درک است که عدم وجود فضای تبادل اندیشه ها و مواجهه با امر و نهی می تواند احساسات ناخوشایندی ایجاد کند. از طرفی نياز به ارتباط صميمي با والدين از اصلي ترين نيازهاست ، و يك رابطه متقابل و دوسويه است.

تضاد بین والدین و فرزند ریشه در باورها و رفتار پدر و مادر در دوران كودكی و نوجوانی دارد .گرچه کمی مشاجره میان والدین و فرزندان امری اجتناب‌ناپذیراست، ولی هنگامی که مشاجره موضوعی دائم و رایج در تعاملات والد و فرزند ‌شود در محیط خانواده ممکن است کدورت ایجاد شود و یا اینکه نوعی خشم نسبت به رفتارهای هم داشته باشند که به مرور، سبب کمتر شدن صمیمیت در خانواده می شود. در نظر داشته باشید که مدیریت ارتباط با والدین و ارتباط مناسب همراه با حفظ حرمت والدین می تواند به شما کمک کند برای برقراری یک رابطه مثبت با مادرتان.

به نظر می رسد عمده مشکل شما در نداشتن مهارت ارتباطی کافی و موثر باشد. ارتباط موثر رابطه‌ ای است که در آن شخص به گونه‌ای عمل می‌کند که در آن علاوه بر اینکه خودش به خواسته‌هایش می‌رسد و پیام خودرا به طرف مقابل منتقل می کند، افراد مقابل نیز احساس رضایت می‌کنند.

در اینگونه موارد که ارتباط مناسب صورت نمی گیرد؛ الزاما مشکل حادی وجود ندارد بلکه طرفین گفتگو پیام خود را به درستی به هم نمی رسانند و یا پیام طرف مقابل را به درستی دریافت نمی کنند. در این میان، شکاف نسلها و تفاوت دیدگاههای والدین و فرزندان می تواند مزید بر علت باشد.

توجه بفرمایید:

• اعضای خانواده و اطرافیان مان (در مورد شما مادرتان) را همان گونه که هستند بپذیریم، نه اینکه بخواهیم آن‌ ها را در خواسته‌ های خود شکل بدهیم. سازوکارهای فرزند پروری مادر شما در همین مقدار بوده است.
• اگر شما حرفی زدید که مادرتان در برابرش مقاومت کردند ابتدا آن رفتار را مورد نقد قرار ندهید حتی بهتر است برای کاهش مقاومت ایشان، رفتارشان را تایید کنید (من هم اگر جای شما بودن شاید چنین دیدگاهی داشتم)
• سپس ضمن احترام به دیدگاه ایشان، نظر خود را درخصوص موضوع مورد گفتگو بیان کنید (می توانم حس کنم شما چه نظری دارید ولی نظر من در این مورد این است که...)
• نهایتا پس از شنیدن سخنان ایشان و بیان حرف خود، درباره موضوعی که سبب اختلاف بین شما شده بود، پیشنهادی بدهید یا پیشنهاد ایشان را بشنوید و با ایشان توافق نمایید.
• توافق به معنای درک کامل طرف مقابل نیست چون عملا چنین چیزی وجود نخواهد داشت و دنیای افراد متفاوت تر از آن است که درک 100% صورت بگیرد. توافق یعنی یافتن راهکاری برای به حداقل رساندن تنش، به گونه ای که طرفین گفتگو بیشترین فایده را کسب کرده باشند.
• براي اينكه خودتان آرامش بيشتري در خانه داشته باشيد، سعي كنيد كه عواطف و مسايلي كه باعث ايجاد خشم و طوفان در منزل مي شود را بيان كنيد و در مورد احساسات و عواطف خود هم صحبت كنيد.
• رنجش خود را با حفظ حرمت والدین با مادرتان مطرح کنید. شاید ایشان چون فکر می کنند قصدشان جلوگیری از رفتار نامطلوب فرزندشان است، واقعا نمی دانند با نوع رفتارشان تا چه حد سبب ناراحتی شما می شوند. در نظر داشته باشید خشم و عصبانیت موضوعی است که با نادیده گرفتن و سکوت و از کنارش رد شدن اصلا بر طرف نمی شود و بد تر مثل یک فنر جمع شده انرژی در آن انباشته می شود و ناگهان سر کوچکترین مسئله ای از کنترل خارج می شود. ناراحتی های خود را به مادرتان اعلام کنید و از ایشان بخواهید برای حریم شخصی شما ارزش قائل شوند.
• به مادرتان اطمینان دهید قصدتان بی توجهی و یا نادیده گرفتن ارزشهای مذهبی و خانوادگی نیست. فقط به طور معمول ممکن است تفاوتهای در نحوه انجام مسائل ارزشی خانواده وجود داشته باشد. شما حق دارید حریم شخصی داشته باشید و کنترل مواردی مثل گوشی همراه شما فقط باعث رنجش خاطر و کاستن صمیمیت بین شما و مادرتان خواهد شد.
• بیان عقاید به معنای نادیده گرفتن احترام والدین نیست. اتفاقا بدین معناست که شما برای حفظ احترام خانواده و خدشه دار نشدن اعتماد و صمیمیت، مایلید تغییراتی در نوع ارتباطات خود بدهید. طبیعی است که با سختی هایی هم مواجه شوید ولی اگر همان راهی را بروید که سالها رفته اید، به همان نتایجی خواهید رسید که در این سالها رسیده اید. به جای سکوت، نظرتان را بگویید و نهایتا با مادرتان توافق کنید.

موفق باشید.

علی اکبری-خانه توانگری طوبی