درود بر شما

توضیحات تان را خواندم. قابل درک است که دخالت اطرافیان در امور شخصی، باعث نارضایتی خواهد شد. در نظر داشته باشید که همه اطرافیان ما خردمند یا دلسوز نیستند و نمی توان اجازه داد که حد و مرزهای ما توسط اطرافیان، نادیده گرفته شود. در واقع نوع واکنش ما تعیین خواهد کرد که دیگران چه رفتاری با ما داشته باشند.

در خصوص مادرهمسرتان توجه داشته باشید که ما مامور به تربیت والدین خود نیستیم و اگر هم بودیم توفیقی در این کار نداشتیم‌. بنابراین بهتر است به جای تمرکز بر نوع رفتار ایشان و اینکه کلاً در عمده موارد به چه صورت رفتار می کنند، مطابق با شرایط خود رفتار بفرمایید.

با توجه به اینکه با همسرتان در خصوص زمان ازدواج توافق کرده بودید، می توانید با ایشان گفتگوی بالغانه داشته باشید (بالغ، آن بخش از روان ما است که حاوی پیام یا احساس خاصی نیست). ممکن هم هست که این تغییر عقیده ایشان دلیل دیگری داشته باشد که بهتر است جویا شوید. اما اگر تنها دلیل ایشان توصیه بستگان است میتوانید از همسرتان بخواهید که طبق توافق قبلی با شما برنامه ریزی کند نه دیدگاه اطرافیان.

با توجه به نظر خانواده شما درخصوص مدت زمان عقد نامزدی و توافقی که صورت گرفته بوده، دیدگاه خانواده شما ارجح است نه فامیل.

برخورد منطقی که مدنظر همسر شماست به چه معناست؟ آیا ایشان انتظار دارند که شما در چنین مواردی شما صرفاً پذیرنده عقاید ایشان باشید؟ چنین مدل ارتباطی نمی تواند یک ارتباط مثبت باشد و می تواند به ارتباط شما در درازمدت آسیب بزند. بهتر است در چنین مواردی به طور کلی نظریات همسرتان را جدیا شوید، نظر خود را بگویید، احساسی که در قبال پیشامد مربوطه در شما ایجاد شده با همسرتان مطرح کنید و سپس در مورد آن راهکار پیشنهاد داده و با همسرتان توافق نمایید.

از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری_خانه توانگری