درود بر شما

همه ما گاهی شرایطی را حس کرده ایم که در آن احساس اضطراب و استرس داشته ایم و این اضطراب ممکن است بعضا در برخی فعالیتهای ما تداخل نیز ایجاد بکند. اما گاهی هم این اضطرابها شکل دیگری به خود می گیرد، بدین معنا که ممکن است در عملکرد روزمره ما اختلال ایجاد کنند و امکان رفتارهای معمول را از ما بگیرند. در این موارد لازمست که ما این مسئله را با دقت بیشتری چک کنیم و تغییراتی در شیوه رفتاری و ارتباطی خود ایجاد نمایین تا بتوانیم جل.ی اختلال عملکرد را بگیریم.

البته نکتهٔ مثبت در مورد شما این است که این حالات خود را شناخته اید و در پی کنترل آن هستید. در مورد این که نوشته اید: " اولین بار راهنمایی بودم که به این ضعف پی بردم"، در نظر داشته باشید که این اضطراب، مشکلی است باید برای رفع آن تلاش کنید و ضعف محسوب نمی شود.

توجه بفرمایید:

× ابتدا برای خود مشخص کنید چه چیزی باعث نگرانی شما می شود؟ چه نکته ای یا مسئله ای در خصوص صحبت کردن در حضور دیگران وجود دارد که باعث اذیت شدن شما می شود؟ معمولا در اینگونه مواقع، ترس از مورد قضاوت قرار گرفتن می تواند سبب استرس شود.

× بیشتر مشکلات تان درخصوص تفکر دیگران در مورد شما، در حقیقت از طرز فکر شما درباره خودتان ناشی می شود. گاهی اوقات ما بدترین منتقد خودمان هستیم (ای بابا این چه طرز حرف زدن بود؟ نکنه خوب حرف نزنم؟ نکنه سوتی بدم؟ نکنه...)

× ممکن است این نگرانی ها به دلیل پیام والدی آلوده ای باشد که به شما القا کرده «کامل باش». گاهی نوع انتظارات والدین از فرزندان به گونه ای است که در نهایت فرد می آموزد که رفتارش باید بدون اشتباه باشد. این گفتگوی درونی سبب اختلال در عملکرد می شود. در این موارد از خودتان بپرسید اگر به اقتضای انسان بودنم، گاهی اشتباه کنم چه می شود؟ یا مثلا اگر در یک بحث علمی شرکت کردید و به قول خودتان ضایع شدید آخرش چه می شود؟ (شاید اصلا آنچه که از نظر شما ضایع شدن محسوب می شود در نظر دیگران اصلا مهم نباشد!)

× دوست خوبم، هیچ فردی کامل نیست و بنا هم نیست که باشد. همه ما انسانیم و کاستی هایی داریم. اگر شما خیلی به خودتان سختی می دهید که دیگران در موردتان نظر مثبت داشته باشند بهتر است به جای فکر کردن درباره قضاوت دیگران، از خودتان بپرسید کدام استاندارد را می خواهید برآورده سازید؟

× افکار بقیه به خودشان مربوط است. ما در ارتباطات مان به دیگران احترام خواهیم گذاشت اما این احترام به آن معنا نیست که حال خوب خود را منوط به نظر دیگران کنیم.

× این گزاره را با خودتان تمرین کنید: من فردی دوست داشتنی هستم، حتی اگر گاهی اشتباه کنم.

× خیلی از اطرافیان ما ممکن است اصلا قضاوتی در مورد ما نداشته و فکر خاصی نکنند. این نوع قضاوت شما در مورد خودتان است که چنین اضطرابی برایتان ایجاد می کند.

× البته ممکن هم هست که شما مورد قضاوت دیگران قرار بگیرید. اما توجه داشته باشید که همه اطرافیان ما دلسوز یا خردمند نیستند و همچنین لازمست که شما بر مثبت عمل کردن خودتان متمرکز باشید تا بتوانید عملکرد مطلوب در هر زمینه ای که مدنظرتان است داشته باشید. تمرکز بر قضاوت دیگران، انرژی شما را صرف کاری خواهد کرد که فایده ای برایتان ندارد.

× می توانید در این مواقع جلوی این سیکل معیوب را بگیرید. به جای متمرکز شدن بر آنچه که مطلوب نبوده، موفقیتها و دستاوردهای کوچک خود را نیز در نظر داشته و برای آنها خودتان را تشویق کنید. این کار به ترمیم عزت نفس شما کمک خواهد کرد.

× حالتی که موجب ناراحتی تان میشود را در ذهن خود ترسیم کنید و سپس از خودتان بپرسید: اگر این مسئله پیش بیاید، چه اتفاقی برای من رخ خواهد داد؟ آیا این مسئله به همان اندازه ای که در ذهن من است، نگران کننده است؟ در این حالت، چه کار مفیدی از من بر می آید؟

× دوست عزیز، فرآیند تغییر ذهن، امری زمان بَر است و لازمست مدتی تلاش کنید تا بتوانید ذهن تان را مدیریت کرده و استرس خود را در چنین مواردی تحت کنترل خود بگیرید. در صورت لزوم می توانید از یک مشاور به صورت حضوری کمک بگیرید.

با احترام - علی اکبری

خانه توانگری طوبی