سوال خود را هم اکنون بپرسید

پاسخ متنی و صوتی

توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان

دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت

به صورت محرمانه و کاملا خصوصی

پرسش خود را هم اکنون از مشاوران ما بپرسید...
ارسال سوال

در جست جوی آرامش

پرسش

تاریخ ثبت : 22 شهریور 1395
1,956  بازدید
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست
سلام خسته نباشید. من دختری 27 ساله هستم با مادرم یه وقتایی مشکل دارم .ایشان اصلا من رو درک نمی کنن با توجه به اینکه من یه شکست تو زندگی داشتم و حدود 7 سال ذهنم درگیر بود و در دوران نامزدی جدا شدم. در واقع زمانی که می خواهم با ایشان صحبت کنم حرف خودشون رو می زنن و من ترجیح می دهم دیگر صحبتی نکن و به درون اتاقم بروم .اصلا برای من وقت نمی گذارند و تمام وقتشان را به مطالعه کتاب و حل کردن جدول و ..... می گذرانند .درسته این اعمال خوب است ولی هر چیزی اندازه ای دارد .یعنی گاهی انقدر احساس بدی دارم که دوست داشتم کارمند بودم و به شهر دیگری و به دور از ایشان زندگی می کردم.لطفا کمکم کنید چی کار کنم.خیلی حس بدی که انسان تو خونه خودش هم احساس آرامش نداشته باشه.لطفا راهنمایی ام کنید. با تشکر

مهمترین سوال :

پاسخ نوشتاری پاسخگر به سوال شما

فاطمه علی اکبری
فاطمه علی اکبری
22 تیر 1396 ساعت 13:04

درود بر شما دوست گرامی

تضاد بین والدین و فرزند ریشه در باورها و رفتار پدر و مادر در دوران كودكی و نوجوانی دارد و معمولا در همه خانواده به نحوی وجود خواهد داشت. زیرا والدین و فرزندان مربوط به دو نسل متفاوت از هم هستند و بروز مقداری اصطکاک بین آنها غیرطبیعی محسوب نمی شود.

نوشته اید: زمانی که می خواهم با ایشان صحبت کنم حرف خودشون رو می زنن و من ترجیح می دهم دیگر صحبتی نکنم و به درون اتاقم بروم

البته بهتر بود نمونه ای از گفتگوی خود و مادرتان را مرقوم می فرمودید تا مطلب روشن تر شود. ولی با توجه به همین توضیح مختصر شما به نظر می رسد عمده مشکل شما در نداشتن مهارت ارتباطی کافی و موثر باشد. ارتباط موثر رابطه‌ای است که در آن شخص به گونه‌ای عمل می‌کند که در آن علاوه بر اینکه خودش به خواسته‌هایش می‌رسد و پیام خودرا به طرف مقابل منتقل می کند، افراد مقابل نیز احساس رضایت می‌کنند. 

در اینگونه موارد که ارتباط مناسب صورت نمی گیرد؛ الزاما مشکل حادی وجود ندارد بلکه طرفین گفتگو پیام خود را به درستی به هم نمی رسانند و یا پیام طرف مقابل را به درستی دریافت نمی کنند. بدیهی است که ادامه چنین گفتگوهایی موثر نخواهد بود و نهایتا یکی از طرفین مجبور به واکنش منفعلانه خواهند بود تا گفتگو خاتمه یابد.

برای یک ارتباط مناسب، به نکات زیر توجه بفرمایید:

  • اعضای خانواده و اطرافیان مان ( در مورد شما مادرتان) را همان گونه که هستند بپذیریم، نه اینکه بخواهیم آن‌ ها را در خواسته‌ های خود شکل بدهیم.
  • اگر شما حرفی زدید که مادرتان در برابرش مقاومت کردند ابتدا آن رفتار را مورد نقد قرار ندهید حتی بهتر است برای کاهش مقاومت ایشان، رفتارشان را تایید کنید (من هم اگر جای شما بودن شاید چنین دیدگاهی داشتم)
  • سپس ضمن احترام به دیدگاه ایشان، نظر خود را درخصوص موضوع مورد گفتگو بیان کنید (می توانم حس کنم شما چه نظری دارید ولی نظر من در این مورد این است که...)
  • نهایتا پس از شنیدن سخنان ایشان و بیان حرف خود، درباره موضوعی که سبب اختلاف بین شما شده بود، پیشنهادی بدهید یا پیشنهاد ایشان را بشنوید و با ایشان توافق نمایید.
  • ترک کردن موضع گفتگو واکنشی است که فقط به طور موقت باعث ساکت شدن جریان می شود ولی در عمل کمکی به حل مسئله نمی کند. به جای سکوت و یا رفتن به اتاق، با رعایت حرمت مادرتان، درباره موضوعاتی که بین شما پیش می آید گفتگو کنید. خواسته ها و انتظارات خود را با مادرتان درمیان بگذارید و اگر نیاز به کمک و حمایت روحی از جانب ایشان دارید به مادرتان اعلام نمایید.
  • توافق به معنای درک کامل طرف مقابل نیست چون عملا چنین چیزی وجود نخواهد داشت و دنیای افراد متفاوت تر از آن است که درک 100% صورت بگیرد. توافق یعنی یافتن راهکاری برای به حداقل رساندن تنش، به گونه ای که طرفین گفتگو بیشترین فایده را کسب کرده باشند.
  • برای اشتغال نیازی به رفتن به شهر دیگر نیست. در صورت تمایل به کار می توانید در محل سکونت خود به دنبال شغلی باشید. داشتن یک شغل خوب از جمله منابعی است که می تواند به ما کمک کند برای داشتن حال خوب.


از اعتماد شما سپاسگزارم

علی اکبری-خانه توانگری

معرفی کتاب :
+
معرفی فیلم/مقاله :
+
معرفی دروس غیر حضوری :
+
اکشن پلن :
+
ثبت و ویرایش پاسخ
لغو درخواست

سوالات مشابه