درود بر شما نوجوان عزیز،  وقتتون بخیر

ممنونم از توجهی که برای کمک به خودت داری

اینکه کم حرف بودنت رو بواسطه درونگرایی طبیعی می‌دونی به شما کمک می‌کنه که در هر جمعی انتظار حرف زدن از خودتُ  نداشته باشی و این موضوع در آرام  و راحت بودنت در جمع مؤثر هست.

میگی یه نفر منو کنترل می‌کنه؛ اون یه نفر باور و اعتقادی هست که  در مورد حرف زدن تو جمع نسبت به خودت داری که بخشی از باورت شامل این هست که  در نظر دیگران خوب به نظر بیای و هر کاری که می‌کنی مورد تأییدشون باشی. این تأیید طلبی باعث میشه هر حرفی نزنی و نظر خودتو بیان نکنی مثلا ممکنه به خودت  بگی:

 نکنه حرف بزنم حرفم بد باشه آبروم بره- بهتره نظر ندم تا متوجه نشن چیزی بلد نیستم

پس اون کسیکه میگی کنترلت می‌کنه و وادارت می‌کنه ذهن تأیید طلب خودت هست.

احتمال میدم شما از خودت انتظار داری که حرف نزنی حرف نزنی ولی وقتی حرفی میزنی خیلی پخته باشه و بالغانه و اگر چنین انتظاری باشه نمیتونی خودت باشی چون ما آدما همگی ترکیبی از خامی و پختگی درونمون داریم.

حالا چه کار کنم بتونم راحت باشم در جمع؟

۱) پذیرش این موضوع که من هم ممکنه در ابتدای حرف زدن پختگی لازم نداشته باشم و ممکنه یه جاهایی از حرف زدنم جالب نباشه کمک می‌کنه که فرآیند تغییرت شروع کنی و بتدریج به قله مورد نظرت در  نوع بودنت در جمع صعود کنی.

۲) قرار نیست در زندگیم نظر همه رو جلب کنم و همه از نوع حرف زدنم خوششون بیاد درست مثل اینکه خود من هم در زندگیم  از حرف زدن بعضی‌ها لذت نمی‌برم پس وقتی در جمعی قرار می‌گیرم با آگاهی از اینکه ممکنه بعضی‌ها خوششون نیاد حرف می‌زنم و نظر میدم.

۳)  دونستن این موضوع که «خودم بودن در زندگی یعنی ترکیبی از خوبی‌هام و بدی‌هام» کمک می‌کنه در جمع حرف بزنم حتی حرف زدنی عیب و نقص‌دار

۴) موضوعاتی را  که در بالا اشاره شد  ابتدا در یک جمع صمیمی و خودمونی از دوستان و خانواده بکاربگیر و بتدریج  در جمع‌های بزرگتر و در حضور غریبه‌ها

درست مثل اینکه آرام آرام از زمستان  به بهار نزدیک می‌شویم بتدریج هم تغییر دلخواهمان در ما شکل می‌گیرد

لحظه‌‌هایت خوش

سید مجتبی حسینی‌نیا