با سلام 

متن نامه شما را خواندم  و از اعتمادتان سپاسگزارم.

آیا شما به خاطر باورهای غلط جامعه محکوم به تنهایی هستید؟

به نظرم افرادی که توانسته اند زندگی های خوبی بعد از طلاق شان داشته باشند پاسخی منطقی برای این سوال است. البته که شرایط متفاوت تر می شود و ممکن است شما انتخاب های محدودتری داشته باشید ولی به این معنی نیست که "شما به محکوم به تنهایی" هستید. نگاه خودتان به این جدایی تاثیر زیادی در احساساتی که تجربه میکنید دارد. اگر بیرون آمدن از زندگی قبلی تان را تصمیمی بالغانه بدانید لازم نیست خودتان را  محکوم به تنهایی بدانید اتفاقا این نشان دهنده ی ارزشمندی شماست که از رابطه ای که نیازهایتان در آن تامین نمیشده یا حتی به لحاظ روحی آسیب هایی می دیدید بیرون آمدید. 

شما میتوانید در قدم اول، نگاه خودتان را به این مسئله بررسی کنید و ببینید تا چه حد این فکر و نگاهتان میتواند در احساسات و رفتارتان اثرگذار باشد و در قدم بعدی پذیرفتن مسئولیت اتفاقی که تجربه می کنید. قطعا این جدایی برای شما در کنار فواید و مزایایی که داشته میتواند هزینه هایی هم به همراه داشته باشد که شما با انتخاب جدایی مسئولیت آن هزینه ها هم پذیرفتید. 

در مورد اینکه به رابطه برگردید یا نه، میتوانید باز هم هزینه های ماندن در این رابطه و فایده های این رابطه را هم بسنجید و بعد تصمیم بگیرید.

 میتوانید در این رابطه بمانید و در کنار ایشان بخشی از نیازهایتان را مثل امنیت و تفریح را تامین کنید ولی هزینه هایی دارد مثل اینکه اگر مادر ایشان با ازدواج موافقت نکردند؟ موقعیت های دیگری که میتواند برای شما به ازدواج ختم شود و شاید ماندن در این رابطه باعث شود آنها را نبینید!  

با تهیه لیستی از هزینه های ماندن در این رابطه و فایده های این رابطه میتوانید بسنجید آیا ادامه دادن این رابطه با توجه به هزینه هایی که برای شما به همراه دارد ارزش دارد یا نه!

به نظرم با توجه به شرایطی که در آن قرار دارید درس غیرحضوری "پس از جدایی" میتواند به شما کمک کند.

باتشکر

خانه توانگری طوبی

زهرا محمدی