سلام و خداقوت. من و همسرم حدود هفت ساله ازدواج کردیم. دو سال عقد بودیم. از دوران عقد یک سری اختلافات داشتیم سر تفاوت های فکری. ایشون خیلی اهل کار کردن نبود. دخالت خانواده اش و حمایت نکردن ازش از جمله مشکلات دیگر ما بود. قول سربازی داده بود اما نرفت، درسش رو هم نصفه نیمه رها کرد. به هیچکدوم از وعده هایی که داده بود عمل نکرد. چند بار شغلش رو عوض کرد. اما باز هم موفق نشد. خیلی تنبلی میکرد توی کارش. من رو تامین نمیکرد. هرچی میخواستم، میگفت ندارم، نمیتونم. اختلافات ما بالا گرفت. اما هر بار به خاطر بزرگترها ادامه دادیم. تا اینکه باز به خاطر تغییر شغل اصرار کرد که محل زندگی مون رو عوض کنیم. باز به اصرار خانواده ام راضی شدم که باهاش برم توی یک روستا زندگی کنم.
اخلاق ایشون اوایل خیلی بهتر بود. کم کم عصبی و بد اخلاق شد. توجهش به من خیلی کم شد، من یه مدت مریض شدم و یک ماه بیمارستان بستری بودم. واقعا افسرده شده بودم. خیلی تلاش کردم بچه دار بشیم، ولی اون زیاد مایل نبود. دو سال رو به خاطر اینکه بره سربازی خانواده من بهمون خونه دادند که زندگی کنم تا اون از سربازی برگرده. ولی اصلاً نرفت و حتی با خانواده ام دعوا کرد و اصرار که از اون شهر بریم. یه اخلاق بدی که داره بدبین و شکاکه و زمانی که میخوام برم بیرون حتما کسی رو با من میفرسته. نذاشت درس بخونم و سرکار برم. ولی دیگه اینقدر تلاش کردم تا دانشگاه قبول شدم. هر روز بهم میگفت اصلاً چرا میخوای بری درس بخونی؟ یک سال هستش که میرم دانشگاه، اون هم با اصرار زیاد خودم. ولی خیلی اذیت میکنه. همش چک میکنه من رو. واقعا خسته شدم، از رفتارش، از بی احترامی هاش. فقط به خاطر اینکه برادرش یک بار جدا شده راضی به جدایی نمیشه. دیگه بهم اهمیت نمیده و چون مثل اول ازدواج هر چی میگه چشم نمیگم بهم تهمت میزنه و میگه هرزه ام و مشکوکم و با کسی هستم. مشاوره هم نمیاد اون و کسی رو قبول نداره و حاضر نیست پول خرج کنه، فقط میگه تو باید درست بشی.

مهمترین سوال :
آیا با توجه به اینکه من بیست و هفت سال دارم و همسرم سی و دو سال و اینکه تهدیدم میکنه که اگه طلاق بگیری باید تاوان پس بدی، بهم میگه باید همه بدونند چرا جدا شدیم و تو عمر من رو هدر دادی.
آیا باید برم سراغ دادگاه؟ (هرچقدر هم زمان ببره؟) خانواده ها نمیتونند کمکی بهمون بکنند. آیا با این شرایط باید ادامه بدم و بسوزم و بسازم؟