سلام بانوی گرامی

نامه شما را خواندم.اشاره داشتید که شما توانسته اید تا به سن 34 سالگی به هدف های که در حوزه تحصیلی برای  خود متصور می شوید دست یابید و نشان می دهد که دختری توانمند هستید که توانسته است هدفی تعیین کند و برای رسیدن به آن نیز تلاش خود را داشته باشد. و در حال حاضر جنبه های دیگری از زنانگی خود را مثل نیاز به رابطه عاطفی، عشق و تعلق به خانواده را احساس می کنید که نیاز هست بیشتر زندگی کنید که برای دختری در این سن تشخیص این نیاز و تمایل به داشتن رابطه ای امن در کنار حرفه و شغلی طبیعی است.

حال می توانید بر اساس اولیتی که در نیاز های خود احساس می کنید برنامه ریزی کنید.اگر چه  در جایی از نامه اشاره کردید که من فقط با ازدواج حالم خوب است. با این حال می توانید اینگونه بیان کنید که " من در حال حاضر نیاز به داشتن رابطه عاطفی  دارم  در حالی که می دانم من توانایی ها و جنبه های دیگری هم دارم  که ارزشمند است و می تواند در رضایتمندی مند در زندگی نقش بسزایی داشته باشد."

می توان اینطور دید که در حال حاضر نیاز پررنگ شما در واقع نیاز به داشتن رابطه عاطفی و کسب آرامش و ثبات در کنار خانواده  است و  توانید به جای اینکه به صورت یک حکم مطلق و پیش فرض قبلی ایران را خالی از فرصت های شغلی و رابطه عاطفی ببینید،  امتحان کنید و شرایط ایجاد شغل را در کشور خودمان بررسی کنید و اقداماتی در این راستا انجام دهید. شروع به برقراری ارتباطات دوستی  کنید و در حوزه های مرتبط با تحصیلتان فعالیت کنید و با افراد جدید آشنا شوید تا احتمال بوجود آمدن رابطه عاطفی را برای خودتان نیز ایجاد کنید.

اگر این تلاش ها به نتیجه دلخواهتان نرسید می توانید مجددا به مهاجرت و گزینه های بعدی هم فکر کنید.

از طرفی موقعیت ها به صورت صفر و یکی می تواند نباشد، به این معنی که همانطور که شما در آلمان موقعیت شغلی می توانید داشته باشید این احتمال هم می تواند وجود داشته باشد که رابطه عاطفی را بتوانید آنجا تجربه کنید. و همچنین در ایران نیز می توانید شرایط را برای ایجاد فرصت شغلی و عاطفی محک بزنید. و سپس تصمیم خود را با درنظر گرفتن مزایا و معایب هر کدام و سبک سنگین کردن موقعیت ها بگیرید.