پاسخ متنی و صوتی
توسط درمانگران، مشاوران و روانشناسان
دریافت در کمتر از ۲۴ ساعت
به صورت محرمانه و کاملا خصوصی
بانوی گرامی سلام
همینطور که خودتان بیان کردید، ما به واسطه انسان بودنمون طبیعی است که در برخی مواقع احساسات ناخوشایندی را نیز تجربه کنیم، با این حال وجود و تجربه احساسات ناخوشایند به معنی مجوز دادن به رفتار پرخاشگرانه یا انزوا طلبانه نمی باشد،
همچنین بخشی از بلوغ عاطفی و شخصیتی نیز که لازمه زندگی مشترک است این هست که ما بتوانیم هم احساسات خوشایند و ناخوشایند خودمان را تشخیص دهیم،اعتبار دهیم و بپذیریم، هم اینکه برای طرف مقابلمون نیز این حق را قائل شویم که در مواقعی احساس ناخوشایندی را تجربه کند، و این به معنی خراب بودن رابطه عاطفی ما و یا برهم خوردن تعادل رابطه لزوما می تواند نباشد.و همچنین یادبگیریم و تمرین کنیم که در این مواقع چه اقدامی به جز بروز زیادی هیجانها و یا سکوت و کناره گیری می توان انجام داد.
حال در این مواقع بهتر است چگونه برخورد کنیم؟
پیشنهاد من به شما این است که از در همدلی وارد شوید و با همسرتان گفتگوی بالغانه داشته باشید به این ترتیب که شرایطی که پیش آمده شما احساس ناخوشایندی داشته باشید را توصیف کنید،واکنشی که دیدید را توصیف کنید( نه قضاوت و یا سرزنش و یا نصیحت)
بعد از اینکه از احساس و افکار خود گفتید، از احساس و افکار ایشان سوال کنید که وقتی تو این شرایط قرار می گیرند چه احساسی دارند و چه فکری می کنند.
در این حالت شما هم متوجه نیاز ایشان می شوید ایشان هم متوجه نیاز شما به همدلی در آن مواقع می شوند و در این صورت احتمال اینکه بتوانید به راهبردی عملیاتی تر برسید بیشتر خواهد شد.
و با بیان نیاز و خواسته خود در واقع از چرخه تله اطاعت نیز بیرون می آیید و نیاز به خودابرازگری را زندگی می کنید.
با تشکر از اعتماد شما
مونا گوشه
خانه توانگری طوبی