سلام 

نامه تان را خواندم. متوجه احساسات شما نسبت به وضعیت کنونی شما هستم. در اینجا چند نکته را بررسی می کنیم. شما در طول زندگی خود دستاوردهای تحصیلی بالایی داشتید، همانا زندگی بعد های مختلفی دارد که هر کدام از آنها در مرحله ای رخ می دهد که به خودی خود با ارزش  هستند. مانند

تحصیل، شغل، ازدواج، فرزند دار شدن، که هر یک باعث رشد فرد در طول زندگی می شود. اما چه موضوعی و چه فکری از ذهن شما می گذرد که دستاوردهایی مانند یک ازدواج موفق و فرزند دار شدن خود را که کار آسانی نیست نمی بینید و آنها را مرحله مهم زندگی خود محسوب نمیکنید؟ چرا که مادر شدن  بحث مهمی در زندگی یک خانم است. 

خانه دار بودن برای شما شما چه معنایی دارد؟ در بخشی از سوال خود عنوان کردید به عنوان یک بیسواد به شما نگاه می  کنند؛ تعریف شما از بیسوادی چیست؟ چه توقعی باعث می شود که شما بتوانید چندین کار را باهم انجام دهید؟ مانند همسر بودن، مادر بودن، مدیریت خانواده و

همچنین شاغل بودن. آیا هماهنگی تمامی موارد به شما فشار زیادی را وارد نمی کند؟ چه چیزی باعث می شود که دست به سرزنش خود تا این حد بزنید. 

یک بار ارزش های خود را تعریف کنید. انسان دارای ارزش  و دوست داشتنی از دیدگاه شما چه ویژگی‌هایی دارد؟

اینکه بخواهید برای تلاش درسی و‌ زندگی فردی خود در آن حیطه کار کنید، هیچ ایرادی ندارد. چون شاغل بودن می تواند حس موثر بودن را برایتان رقم بزند، اما نه اینکه دستاوردهای دیگرتان را بی ارزش کند. اینکه می خواهید پزشکی بخوانید ممکن است فکری باشد در جهت این موضوع که در مسیر شغلی خود شغلی را ادامه ندادید، پس در ذهن خودتان یک مسیر سخت تر برای ارضای روحی خود بنا می کنید.

پیشنهاد من به شما این است که شما در جایگاهی قرار گرفته اید که به نسبت از ثبات برخوردارید و می توانید در اقدام اول یک شغل پاره وقت مربوط به رشته خود پیدا کنید تا بتوانید کمی از شدت فکرتان نسبت به این موضوع کم کنید تا در مرحله بعدی بتوانید تصمیمات دیگری را بگیرید. 

موفق و پایدارباشید

نفیسه شیری - خانه توانگری طوبی