سلام رایا گرامی

امکان داره در خصوص ضعف ها و ایرادهایی که در رابطه اشاره نمودید مثال هایی از رفتارتون رو به عنوان نمونه بیاورید؟ اینکه در چه مواقعی و تحت چه شرایطی احساس ضعف می کنید ؟ در همه روابط اجتماعی به این شکل رفتار می کنید و یا متفاوت است؟

با سلام

ممنونم از توضیحات تون.

به نظر میرسه با توجه به نشانه های موجود در متن ، الگویی از شخصیت اجتنابی در رفتارهاتون محتمل است. وضعیتی که ریشه در ترس و اضطراب از مورد انتقاد قرار گرفتن و طرد شدن از سوی دیگران داره. فرد با این الگو ، به سادگی روابط اجتماعیش رو به حداقل می رسونه تا خودش رو از یه مخاطره خاص محافظت کنه .

خوشبختانه افراد دارای الگوهای اجتنابی، خوش اقبال تر از اون چیزی هستند که خودشون فکر می کنند. چرا که از طریق درمان های شناخته شده و متدهای خودیاری، قادر خواهند بود احساسات ناخوشایند خود را آزاد کنند.

اجتناب، زمانی می تونه سالم باشه که در مقیاس کوچک و محدود استفاده بشه. چرا که در صورت استفاده مکرر از آن، اعتماد به نفس ، عزت نفس و احساس شایستگی آسیب خواهد دید.

 در ذیل،  برخی از راهبردهایی که می توانند در این زمینه سودمند باشند حضورتان ارائه می گردد :

ریشه های احساس عزت نفس پایین رو در خودتون جستجو کنید. 

گذشته ی شما ، والدین تان و تجاربی که باعث شدن این احساس در شما تداوم پیدا کنه رو مرور و بررسی کنید. گاهی اوقات سرواژه برخی چالش ها رو می تونیم با مرور گذشته و روابط خود با والدین بهتر درک کنیم تا بتونیم ارزیابی واقع بینانه تری رو در خصوص الگوهای رفتاری خود داشته باشیم.

چرخه معیوب پایداری را که در باورهاتون فعال است رو متوقف کنید.

عزت نفس پایین، با ایجاد و افزایش دور معیوب تقویت میشه :  " من نمی تونم یه فرد اجتماعی خوبی باشم چرا که من به اندازه کافی  احساس خود- ارزشمندی برای تعاملات اجتماعی رو ندارم. و من برای اجتماعی بودن به اندازه کافی  احساس خود-ارزشمندی ندارم چرا که من نمی تونم آدم اجتماعی خوبی باشم... " .   وقفه ی موثر در چرخه معیوب، به شما این اجازه رو میده تا موفقیت های رضایت بخش کوچیکی رو تجربه کنید که در نهایت با بدست آوردن تدریجی همین دستاوردهای کوچک که منجر به انزوای کمتر و انگیزه بالاتر در شما میشه،  بتونید این بن بست های فکری رو بشکنید.

این موضوع را در نظر داشته باشید که تعاملات اجتماعی در کنار پویایی  اون ، چالش برانگیزند.

 با این حال شما به قصد ناراحت کردن کسی وارد رابطه نمیشید. چنانچه بابت رفتار و یا ابراز بیانی ، ابهام و یا کدورتی ایجاد شد به جای عذرخواهیِ شتاب زده و یا سکوت ، در موردش توضیح بدید.این مهارت رو به تدریج تمرین کنید. به عنوان مثال:     " من احساس می کنم پاسخ ندادنم به تلفن و یا اظهار نظرم ، ناخواسته، موجب ابهام و یا دلخوری برخی دوستان شده. من به شما حق میدم و اجازه میخوام در این خصوص کمی توضیح بدم تا بتونم مساله رو روشن تر بیان کنم... " 

احساسات و دیدگاههای خودتون رو در خصوص وضعیتی که در اون قرار دارید بیان کنید. 

شما به همون اندازه که در خصوص پیامد رفتارهاتون پاسخگو هستید این حق رو دارید تا احساسات ، تمایلات و باورهای خودتون رو جرئتمندانه به فرد مقابل ابراز نمایید و بابتش از فرد مقابل توضیح بخواهید.  اگه از مساله ای ناراحت شدید اونها رو منعکس کنید. به عنوان مثال :  " راستش بابت رفتار و یا صحبتی که در خصوص من داشتید دلخور شدم. دوست دارم در باره این مساله کمی برام توضیح بدید که چی شد تا این اتفاق و یا این برخورد صورت گرفت ... "

با تشکر از اعتماد شما

شایان غدیری